Saturday, November 13, 2010

အခြင့္ထူးခံလိုသူမ်ား

‘မင္တို႕ နားမလည္ဘူးလားကြ။ တို႕က မင္းတို႔ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အသက္စြန္႕ ၿပီး တိုက္ေနရတဲ့ ေကာင္ေတြ၊ မင္းတို႕ဟာ တို႕ရဲ႕ေက်းဇူးကို သိတတ္ရမယ္။ မေအေပးေတြ၊ ေက်းဇူးမသိတတ္လို႕ ခုထိမလာၾကတာပဲ။’


သည္ကား အခြင့္ထူးခံလူတန္းစား၏ ေရခံေၿမခံ စိတ္ဓါတ္ၿဖစ္ပါသည္။

အထက္ပါ ဒို္င္ယာေလာ့ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းသည္ စာေရးဆရာႀကီး ဦးသိန္းေဖၿမင့္၏ အေရွ႕က ေန၀န္းထြက္သည့္ပမာ ၀တၳဳထဲမွ ၿဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္၏ ဘီအိုင္ေအတပ္ခြဲမွ ဗိုလ္တစ္ဦးမွ ေလွသမားမ်ား ကိုမာန္မဲ ေနၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ သခင္တင္ထြန္း သည္ထိုဟိန္းေဟာက္သံကို ၾကားလိုက္ရေသာ အခါ ေခါင္းႀကီးသြားသည္ ဟုဆိုပါသည္။ အကယ္၍သခင္တင္ထြန္းသာ ေနာက္ႏွစ္ေပါင္း သံုးေလးငါးဆယ္ ေလာက္ကို ႀကိဳၿမင္ႏိုင္ခဲ့မည္ ဆိုပါလွ်င္…..

'ထီးေတြပိတ္ၾကပါ ထီးေတြပိတ္ၾကပါ'

၈၈ အေရးအခင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ့္၏ စိတ္သႏၱာန္တြင္ ထင္က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ အသံမ်ားထဲတြင္ အထက္ပါေအာ္သံလည္း ပါ၀င္ေလသည္။ ထိုစဥ္က ကၽြန္ေတာ္၏ အသက္မွာ ၇ ႏွစ္ခန္႕ ၿဖစ္ပါသည္။၈၈ အေရးအခင္းအတြင္း ေနပူထဲတြင္ ဆႏၵၿပေနသူမ်ားထဲမွ ေခါင္းေဆာင္ ၿဖစ္ဟန္တူေသာ လူတစ္ေယာက္က လမ္းေဘး၀ဲယာတြင္ အားေပးၾကည့္ရွဳ႕ေနသူမ်ားကို ၄င္းတို႕ ေနပူထဲတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသကဲ့သို႕ အားေပးလွ်က္ရွိၾကေသာ မိဘၿပည္သူမ်ားကိုလည္း ၄င္းတို႕ကဲ့သို႕ ေနပူခံရန္ ေအာ္ဟစ္ေနေသာ အသံၿဖစ္ပါသည္။ အားေပးၾကည့္ရွဳ႕ ေနသူမ်ားထဲတြင္ ကေလးသူငယ္မ်ား သက္ႀကီးရြယ္အို အဖိုးအဖြားမ်ား နာမက်န္းၿဖစ္ေနသူမ်ား ပါေကာင္း ပါႏိုင္သည္ကို အဆိုပါ ေခါင္းေဆာင္ သတိမူမိဟန္မတူ။ ထိုသို႕ရပ္ၾကည့္ေနသူမ်ားကို ၄င္းတို႕ကဲ့သို႕ ေနပူခံရန္ တိုက္တြန္းလိုက္ပါက မည္ကဲ့သို႕ အက်ိဳးေက်းဇူး ရႏိုင္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။

မည္သို႕ပင္ၿဖစ္ေစကာမူ အထက္ပါ ဥပမာႏွစ္ခုထဲမွ ပုဂိဳလ္ႏွစ္ဦးတို႕၏ စိတ္သႏၱာန္သည္ တူညီၾကသည္ ဟုဆိုလွ်င္ မွားသည္ဟု ၿငင္းရန္ေတာ့ ခက္ခဲလိမ့္မည္ထင္ပါသည္။ ဘာမွမလုပ္ပဲ အခြင့္ထူးခံခ်င္ေသာ အခြင့္ထူးခံေနရေသာ လူမ်ားထက္ေတာ့ အထက္ပါပုဂိၢဳလ္ႏွစ္ဦးက အပံုႀကီးသာသည္ဟုေတာ့ ဆိုရမည္ ၿဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ အလွဴပြဲတစ္ခုတြင္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရေသာ အေတြ႕အႀကံဳတစ္ခုကို ေၿပာပါရေစ။ အလွဴတစ္ခုု လုပ္ၾကရာတြင္ အလွဴပြဲစီစဥ္သူမ်ားသည္ တူညီ၀တ္စံုမ်ား ၀တ္ဆင္ရေလသည္။ လူထုပရိတ္သတ္ ကိုထမင္းေကၽြးေသာအခါတြင္ လူထုပရိတ္သတ္သည္ ထမင္းဟင္းတို႕ကို တန္းစီ၍ ယူရေလသည္။ တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွင့္ ခင္မင္ေသာ အလွဴပြဲစီစဥ္ သူတစ္ဦးက (တူညီ၀တ္စံု ၀တ္ဆင္ထားသူတစ္ဦး) ကၽြန္ေတာ္ တို႕ကို တန္းမစီေစပဲ အၿခားသူမ်ားကို ေက်ာ္လႊားကာ ထမင္းဟင္းမ်ားကို ယူေပးေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း အားရ၀မ္းသာစြာ ထိုသူကို ေက်းဇူးစကား ဆိုၾကေလ၏။ ထိုကိစၥသည္ အေသးအဖြဲေလးသာၿဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုအေသးအဖြဲေလးမ်ားသည္ လူတို႕၏ အခြင့္ထူး ခံလိုေသာ စိတ္ကို ေဖာ္ၿပၿခင္းၿဖစ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ထိုဘာမဟုတ္ေသာ ကိစၥတြင္ပင္လွ်င္ အခြင့္ထူးခံလိုပါက တကယ့္မဟာအခြင့္အေရးႀကီးမ်ား ဆိုလွ်င္ အဘယ္သို႕ရွိေခ်မည္နည္း။

အလားတူပင္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ႕ရေသာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ၿဖစ္ေလသည္။ တစ္ခါေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ အစိုးရရံုးတစ္ရံုးတြင္ ကိစၥတစ္ခုအတြက္ အၿခားေသာသူမ်ားႏွင့္အတူ ေစာင့္ဆိုင္းေနရေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မထင္မွတ္ပဲ ထိုရံုးတြင္ အရာရွိလုပ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္၏ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕ရာ ကၽြန္ေတာ္က ထိုကိစၥအတြက္ ေစာင့္ဆိုင္းေနရသည္ပါဟု ေၿပာသၿဖင့္ ထိုမိတ္ေဆြအရာရွိမွ ကၽြန္ေတာ့္ အရင္ေစာင့္ဆိုင္းေနသူမ်ားအားေက်ာ္၍ ကၽြန္ေတာ့္၏ ကိစၥကိုေဆာင္ရြက္ေပးရာ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ေပ်ာ္ရြင္ၿပီး ထိုအရာရွိမိတ္ေဆြကို ေက်းဇူးအထူးတင္ခဲ့ဘူးပါသည္။ ဤသည္မွာလည္း အခြင့္ထူးခံလိုေသာ စိတ္ဓါတ္တစ္မ်ိဳးပင္ၿဖစ္ေလသည္။

တစ္ခ်ိဳ႕ကေၿပာၾကေလသည္။ ဤကဲ့သို႕ေသာကိစၥမ်ားသည္ အခြင့္ထူးခံသည္ဟု မဆိုႏိုင္။ ခက္ခဲေအာင္ လုပ္ထားေသာ ရံုးကိစၥမ်ားကို မည့္သည့္နည္းႏွင့္ ေက်ာ္လႊားေက်ာ္လႊား မွန္ကန္သည္။ ငါးၾကင္းဆီႏွင့္ ငါးၾကင္းၿပန္ေၾကာ္သည္ဟု ေစာဒကတက္ၾကသည္။ သို႕ဆိုလွ်င္ လာဘ္စားေသာ အရာရွိမ်ားသည္ သူတို႕လည္း လခမလံုေလာက္ေသာစနစ္ေၾကာင့္ လာဘ္စားရပါသည္ ငါးၾကင္းဆီႏွင့္ ငါးၾကင္းၿပန္ေၾကာ္သည္ဟု ဆင္ေၿခေပး ၾကလိမ့္မည္။ လူမေကာင္းေသာေၾကာင့္ စနစ္ပ်က္စီးသလား စနစ္မေကာင္းေသာေၾကာင့္ လူပ်က္စီးသလား ဆိုသည့္ကိစၥမွာ ၾကက္ႏွင့္ ၾကက္ဥ ဘယ္အရာက စၿဖစ္သနည္းဆိုသကဲ့သို႕ ေၿပာရန္ခက္လွပါသည္။

တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥမ်ားသည္ အလြန္ပင္ေၿဖရွင္းရန္ခက္ေလသည္။ ဥပမာ သင္၏ခ်စ္လွစြာေသာ သူတစ္ေယာက္သည္ ယဥ္မေတာ္တဆၿဖစ္မႈ႕ေၾကာင့္ တရားရင္ဆိုင္ေနရသည္ဆိုပါစို႕။ အကယ္၍ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကမ်ား သင့္ကို ေငြေၾကးမည္မွ်ေပးပါက ထိုအမႈ႕ကိစၥကို ကြင္းလံုးကၽြတ္လြတ္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ ေပးမည္ဆိုပါလွ်င္ သင္သည္ထို လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ႕တြင္ပါ၀င္မည္လား။ သို႕တည္းမဟုတ္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ အားမေပးဟု ခံယူကာ သင့္အခ်စ္ဆံုးသူတစ္ေယာက္ကို ေၾကာက္စရာေကာင္းလွေသာ ေထာင္နန္းစံခိုင္းရက္မည္လား။ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ထိုလာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ႕တြင္ သင္ပါ၀င္လိုက္ပါက သင္လည္း ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္၍ အခြင့္ထူးရေသာ လူတန္းစားထဲ တြင္ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းပါ၀င္သြားမည္ၿဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ရွဳ႕မိသေလာက္ေတာ့ တိုးတက္ေနေသာ ႏိုင္ငံၿခားတိုင္းၿပည္မ်ားတြင္လည္း ထိုကဲ့သို႕ေသာ အခြင့္ထူးခံလိုေသာ အခြင့္ထူးခံေနရေသာ ေရေပၚဆီ လူတန္းစားမ်ားရွိၾကပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ထိုႏိုင္ငံမ်ားသည္ ထိုလူမ်ား၏ လႊမ္းမိုးမႈ႕မ်ားကို အနည္းႏွင့္အမ်ားဆိုသလို ေရွာင္ကြင္းကာ တိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံ အဆင့္သို႕ တက္လွမ္းသြားႏိုင္ၾကေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ႏိုင္ငံသည္ကား ထိုအေၿခအေနမ်ားကို မေက်ာ္လႊားႏိုင္ပဲ နိမ့္က်ေသာ ႏိုင္ငံအၿဖစ္သို႕ ေလွ်ာဆင္းသြားေလသည္။ ေက်ာ္လႊားႏိုင္ေသာ ႏိုင္ငံအသီးသီးတို႕တြင္ မည္သို႕ ေက်ာ္လႊားႏိုင္သည္ဟူေသာ အခ်က္မ်ားသည္ကား တစ္ႏိုင္ငံႏွင့္တစ္ႏိုင္ငံ တူညီၾကမည္မဟုတ္ပါေခ်။

အခြင့္ထူးခံကို အဂၤလိပ္လို Elite ဟုေခၚႏိုင္ပါသည္။ Elite အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ပညာတတ္ အခြင့္ထူးခံမ်ား၊ ပိုင္ဆိုင္မႈ႕ အခြင့္ထူးခံမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးအခြင့္ထူးခံမ်ား စသၿဖင့္ အခြင့္ထူးခံ အမ်ားအၿပား ရွိၾကသည္။ ေယဘူယ်အားၿဖင့္ လူအားလံုးတူညီစြာအခြင့္အေရးရရန္မွာ မၿဖစ္ႏိုင္ပါ။ မမွ်တဟုလည္း ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ဥပမာ ဆိပ္ကမ္းအလုပ္သမားမ်ားထဲတြင္ တစ္ရက္လွ်င္ ဆန္အိတ္ ၅၀ သယ္ႏိုင္ေသာ ဗလႀကီးႏွင့္ တစ္ရက္လွ်င္ ဆန္အိတ္ ၁၀ အိတ္သာသယ္ႏိုင္ေသာ ဂ်ပိန္ေလးႏွင့္ လုပ္ခအတူတူသာ ရမည္ ဆိုပါက တရားမည္ေလာ။ ထိုနည္းတူ ပညာရပ္တစ္ခုပို ပင္ပန္းႀကီးစြာ သင္ယူထားေသာ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ သည္လည္း သာမာန္လူထက္ေတာ့ အခြင့္အေရးပိုရသင့္ပါသည္။ ယခုအခြင့္ထူးခံႏွင့္ ပက္သက္ၿပီးခက္ေနသည္ မွာမတရား အခြင့္ထူးခံလိုသူမ်ားေၾကာင့္ၿဖစ္ပါသည္။ ဥပမာ ေမာင္ကႀကီးႏွင့္ ေမာင္ခေခြးသည္ စာေတာ္ၾကသည္။ သို႕ေသာ္ ေမာင္ကႀကီးသည္ သူေဌးႀကီး၏ သားၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပညာသင္ခြင့္ ရၿပီး ေမာင္ခေခြးသည္ ဆင္းရဲေသာေၾကာင့္ ပညာသင္ခြင့္မရပါ ဟုဆိုလွ်င္ ထိုလူ႕အဖြဲ႕အစည္းသည္ တိုးတက္ရန္ ခက္ခဲပါလိမ့္မည္။

ထို႕အတြက္ေၾကာင့္ ငါဒါလုပ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဒါရသင့္သည္ဟူေသာကိစၥကို ဆံုးၿဖတ္ရာေတြ တရား၏ မတရား၏ မွ်တ၏ မမွ်တ၏ အရင္စဥ္းစားရန္လိုသည္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ အဲ ဘာမွမလုပ္ခဲ့ပဲ တစ္စံုတစ္ခု၏ အရွိန္အ၀ါၿဖင့္ အခြင့္ထူး ရေနသူမ်ား/ရလိုသူမ်ားကိုမူ ထည့္စဥ္းစားရန္ပင္ လိုအပ္မည္မထင္ေပ။ တစ္ခုေသခ်ာသည္ကေတာ့ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီ၏ မတရား အခြင့္ထူးခံလိုေသာ စိတ္ဓါတ္ကို ေလွ်ာ့နည္း ေအာင္မလုပ္ႏိုင္လွ်င္ ထိုႏိုင္ငံ/ထိုလူမ်ိဳးသည္ တိုးတက္မႈ႕ (သို႕) ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ႕ႏွင့္ ေ၀းကြာေနဦးမည္္ ၿဖစ္ပါသည္။

ႏိုင္၀င္ဘာ ၂၀၁၀
မိုးတိမ္ညိဳ

Saturday, November 6, 2010

ထား၀ယ္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း

ထား၀ယ္ဖက္မွ ထိုင္း-အီတလီ ကုမၼနီတစ္ခုက ေရနက္ဆိပ္ကမ္း ေဆာက္မယ္လို႕ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီ ဆိပ္ကမ္းက ထိုင္းမွာရွိတဲ့ အႀကီးဆံုးဆိပ္ကမ္းထက္ ဆယ္ဆႀကီးတယ္လို႕ သတင္းတစ္ပုဒ္မွာ ေဖာ္ၿပထားတယ္ဗ်။ စက္မႈ႕ဇံုေတြေရာ လမ္းေတြေရာ ပါဦးမယ္လို႕လည္း သိရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အေနနဲ႕ေတာ့ အဲဒီကိစၥကို ေတာ္ေတာ္၀မ္းသာမိပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ေဒသတြင္းတိုးတက္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းတစ္ခုလို႕ ၿမင္ပါတယ္။ အဲဒီဘက္ကလူေတြေရာ ႏိုင္ငံအတြင္းကလူေတြေရာ အလုပ္အကိုင္ စီးပြားေရး အခြင့္အလမ္းေတြ အမ်ားႀကီးေပၚလာႏိုင္တယ္ဗ်။ ႏိုင္ငံတကာနဲ႕ လည္းအဆက္အသြယ္ပိုမ်ားလာ တာေပါ့ဗ်ာ။ သေဘာၤေတြလည္း မလက္ကာ ေရလက္ၾကားကို ၿဖတ္စရာမလိုေတာ့ပဲနဲ႕ အေရွ႕ဖက္ႏိုင္ငံေတြကို ကုန္စည္ပို႕လို႕ရလာတာေပါ့။ ဒါက ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ အခ်က္ေတြ။

ကၽြန္ေတာ္မသိတဲ့ အခ်က္ေတြလည္း ရွိေသးတယ္ဗ်။ Google Earth မွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထား၀ယ္ေကာ့ေသာင္း ေအာက္ဖက္နည္းနည္းဆက္ဆင္း လိုက္ရင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ပိုင္တဲ့ နယ္ေၿမေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္ဗ်။

ၿမန္မာဘာသာ သတင္းတစ္ပုဒ္မွာ ဖတ္လိုက္ရေသးတယ္ဗ်။ ဒီလိုလာေဆာက္တဲ့ အတြက္ ေဒသခံေတြမွာ ဆံုးရွံဳးမႈ႕ေတြ ၿဖစ္ေပၚႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ရြာေတြဖယ္ရမယ့္ အေၾကာင္းေရးထားတာဗ်။ ဟုတ္ပါတယ္။ အစိုးရ အာဏာပိုင္ေတြက စနစ္တက် မလုပ္ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ အနည္းနဲ႕ အမ်ားဆံုးရွံဳးမႈ႕ေတာ့ ရွိမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေပၚလာမယ့္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြ တၿခားစီးပြားေရးအခြင့္ အလမ္းေတြက ပိုမ်ားမယ္လို႕ ထင္တာပါပဲ။ အဲဒီ သတင္းေရးသူရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ဥာဏ္မမွီပါဘူးဗ်ာ။ ကေနာင္မင္းသား ေရၿမဳတ္ဗံုး စမ္းသတ္ေတာ့ ငါးေတြေသတယ္ဆိုၿပီး တားသလိုမ်ား ၿဖစ္ေနလားမသိဘူး။

ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တာက ဘာၿဖစ္လို႕ ထိုင္းက ၿမန္မာႏိုင္ငံဘက္မွာ အႀကီးဆံုးဆိပ္ကမ္းတစ္ခုကို လာေဆာက္တာလဲလို႕။ ၿမန္မာႏိုင္ငံက ေဆာက္ဖို႕ ကမ္းလွမ္းတာလား။ ထိုင္းေတာင္ပိုင္းကမ္းေၿခက ေၿမ၊ေရ အေနအထားအရ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း ေဆာက္လို႕မရလို႕လား။ ထိုင္းေတာင္ပိုင္းက မလံုၿခံဳလို႕လား။ တၿခားအေၾကာင္း တစ္ခုခုရွိလို႕လား။ အဲဒါနဲ႕ ပတ္သက္မယ့္ ေဆာင္းပါးေတြရွာၾကည့္ ေပမယ့္ အခုအထိေတာ့ မေတြ႕ေသးဘူး။ တစ္ေယာက္ေယာက္သိလို႕ ေၿပာၿပေပးရင္ေကာင္းမွာပဲဗ်။

ေသခ်ာေတာ့ မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဟိုေၾကာ္ၿငာလိုေပါ့ဗ်ာ။ အႀကံအစည္တစ္ခုခုေတာ့ ရွိရမယ္။

ဖတ္လိုက္ရတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးကေတာ့ ေအာက္ကလင့္မွာပါ။

http://www.businessweek.com/news/2010-11-03/italian-thai-signs-8-6-billion-myanmar-port-contract.html


ႏို၀င္ဘာ ၂၀၁၀
မိုးတိမ္ညိဳ

Tuesday, November 2, 2010

ေခတ္သစ္ သင္ရိုးညႊန္းတမ္း

တစ္ေန႔က ဂ်ာမနီႏိုင္ငံ အေၾကာင္းပါတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ ဖတ္မိေတာ့ ဒုတိယ ကမာၻစစ္မတိုင္မွီက ဂ်ာမနီ အမ်ိဳးသား ေရးစိတ္ဓါတ္ အၿပင္းထန္ဆံုးအခ်ိန္မွာ ပထမ ကမာၻစစ္က သူတို႔ကို ဖိႏွိပ္ထားတဲ့ သူေတြကို အံတုဖို႔ ၿပင္ဆင္ေနတဲ့ အေၾကာင္းပါလာတယ္ဗ်။ ကေလးေတြကို ငယ္ငယ္ကတည္းက စိတ္ဓါတ္ေတြ ရိုက္သြင္းေပးခဲ့တယ္တဲ့။ ဘယ္လိုလဲ ဆိုေတာ့ မူလတန္းမွာ သခ်ာၤေတြမွာ ဒီလိုသင္တယ္တဲ့။ ေလယာဥ္တစ္စီးသည္ ၁ မိနစ္တြင္ ဗံုးအလံုးေရ ၂၀ ၿဖဳတ္ခ်ႏိုင္ပါက ၅ မိနစ္တြင္ ဗံုးအလံုးေရ မည္မွ် ၿဖဳတ္ခ်ႏိုင္မည္နည္း။ ရန္သူစစ္သား ၄၈၇၉၀ ရွိသည္တြင္ ဂ်ာမာန္စစ္သားတို႔ ပစ္သၿဖင့္ ရန္သူ ၃၉၂၈ ေသၿပီး ၂၃၂၃ ထြက္ေၿပးလွ်င္ ရန္သူမည္မွ် က်န္မည္နည္း။ စသၿဖင့္ သင္ၾကတယ္တဲ့။

ၿပီးေတာ့ အရင္က ဖတ္ဖူးတဲ့ ပါလစၥတိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ထဲမွာလဲ အဲလိုပဲ။ သူတို႔က ဂ်ဴးေတြကို တအားမုန္းတာဆိုေတာ့ ဒီလို သင္တယ္တဲ့။ ဘစ္ကား တစ္စီးတြင္ ဂ်ဴးအေလာင္းေကာင္ ၂၀ တင္ႏိုင္လွ်င္ ဘစ္ကား ၁၀ စီးတြင္ မည္မွ်တင္ႏိုင္မည္နည္း။ တစ္ရက္လွ်င္ ဂ်ဴးဆ ၁၅ ေယာက္သတ္ႏိုင္ပါက ရက္ေပါင္း ၂၀ တြင္ ဂ်ဴးမည္မွ် သတ္ႏိုင္မည္နည္းတို႔ သင္ၾကတယ္တယ္တဲ့။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္ စိတ္ဓါတ္ ရိုက္သြင္းမႈ႔ ေတြပါ။

သူတို႔ေတြ အဲလိုငယ္ငယ္ကတည္းက စိတ္ဓါတ္ ရိုက္သြင္းလိုက္ေတာ့ ႀကီးရင္ သူတို႔ ၿဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အတိုင္း အမ်ားစုေသာ ကေလးေတြက ၿဖစ္လာၾကတယ္ ဆိုပဲ။ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ဖတ္လိုက္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ လည္းအဲလိုလုပ္လို႔ ၿဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ စဥ္းစားမိတယ္ဗ်ာ။ အနာဂတ္အတြက္ အခုကတည္းက ႀကိဳတင္ၿပင္ဆင္ရတာေပါ့ဗ်ာ။ ဟုတ္ဘူးလား။ စဥ္းစားလို႔ရသေလာက္ ဥပမာ ေလးေတြ ေရးေပးလိုက္ပါတယ္။

၁) အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္သည္ တံတားေဆာက္သည့္ ပိုက္ဆံ၏ ၃၀ ရာခိုင္ႏုန္းကို ယူထားပါက တံတား ေဆာက္ခ က်ပ္သိန္း တစ္ေသာင္းရပါက သူ႔တြင္ ပိုက္ဆံမည္မွ် ဘံုးႏိုင္မည္နည္း။
၂) ဆီဆိုင္မန္ေနဂ်ာတစ္ဦးသည္ တစ္ရက္လွ်င္ ဓါတ္ဆီ ဂါလံ ၁၀၀ ခိုးေရာင္းပါက ရက္သံုးဆယ္တြင္ မည္မွ် ခိုးႏိုင္မည္နည္း။
၃) အေကာက္ခြန္ဌာနသည္ ႏိုင္ငံၿခားမွ ၿပန္လာသူမ်ား ထံမွ တစ္ေယာက္ ၁၀ ေဒၚလာရလွ်င္ လူ ၁၅၀ ၿပန္လာပါက မည္မွ်ရမည္နည္း။
၄) သံရံုး၀န္ထမ္း တစ္ဦးသည္ ပစ္ပို႔ တစ္အုပ္ သက္တမ္းတိုးခ ေဒၚလာ ၂၀ ရလွ်င္ လူ ၅၀ တိုးပါက မည္မွ် ရမည္ နည္း။
၅) အခြန္ေဆာင္ရန္အတြက္ လူတစ္ေယာက္သည္ သံရံုးတြင္ ၂၄ နာရီခန္႔ ေစာင့္ရပါက လူ၂၀ သည္ နာရီမည္ မွ် ဆံုးရွံဳးသြားမည္နည္း။
၆) ေမာင္ေမာင္ သည္ အထက္အရာရွိတစ္ဦးကို က်ပ္ ႏွစ္သိန္းကန္ေတာ့ရပါက ဆယ္ဦးဆိုလွ်င္ မည္မွ် ကန္႔ ေတာ့ရမည္နည္း။
၇) ဆည္တစ္ခုမွာ ေရကုဗတန္ တစ္ေထာင္ဖြင့္ခ်၍ ရြာတစ္ရြာ ေရၿမဳတ္လွ်င္ ေရကုဗတန္ တစ္သိန္းဖြင့္ ခ်ပါက ရြာဘယ္ႏွစ္ရြာ ေရၿမဳတ္မည္နည္း။
၈) တစ္ႏွစ္တြင္ ေစ်း ၅ ခုမီးေလာင္ပါက ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ တြင္ ေစ်းေပါင္း မည္မွ် မီးေလာင္မည္နည္း။
၉) တစ္ႏွစ္ွလွ်င္ ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပညာရွင္ ၁၀၀၀၀ ႏိုင္ငံၿခားထြက္ပါက ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ၾကာေသာ အခါ ၿမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ပညာရွင္ မည္မွ် က်န္မည္နည္း။

စသၿဖင့္ စသၿဖင့္။ သို႔ဆိုလွ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံ အနာဂတ္ကို စိတ္ေအးသြားပါၿပီ။

ႏိုင္၀င္ဘာ ၂၀၁၀။
မိုးတိမ္ညိဳ

Visitors

About Me

  © Blogger template 'Perfection' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP