ေပ်ာ္ရြင္မႈ႕ ဆိုသည္မွာ

ငယ္ငယ္ကေပ်ာ္စရာေတြ ေတာ္ေေတာ္မ်ားခဲ့သည္

၁။ အေဖခရီးထြက္ရာမွ ၿပန္လာလွ်င္ေပ်ာ္သည္
၂။ အိမ္ကဘူးပင္တြင္ ဘူးသီးသီးလွ်င္လည္းေပ်ာ္သည္
၃။ အိမ္ကေၾကာင္မ ေၾကာင္ေလးေတြေမြးေတာ့လည္းေပ်ာ္ခဲ့ဖူးသည္။
၄။ သီတင္းကၽြတ္တြင္ ဖေယာင္းတိုင္မ်ားထြန္းရတာကိုလည္း ေပ်ာ္သည္။
၅။ တီဗြီမွ ကာတြန္းကာလာသည္ကိုလည္း ေပ်ာ္သည္။
၆။ သိုင္း၀တၳဳဖတ္ရတာကို လည္းေပ်ာ္သည္။
၇။ ………….ေပ်ာ္သည္။
၈။…………..ေပ်ာ္သည္။
…….
…….
ထိုသို႕ စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ပါက ငယ္ငယ္ကေပ်ာ္စရာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ ယခု အသက္အရြယ္အေတာ္အတန္ရလာေသာ္အခါတြင္ေပ်ာ္စရာ အေတာ္နည္းသြားခဲ့ေလၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာ စဥ္းစား ၾကည့္သည္။ ဘာေၾကာင့္ မေပ်ာ္ေတာ့ သလဲဟု။ အိမ္ကဘူးပင္တြင္ ဘူးသီး မသီးေတာ့၍လား။ တြီဗီြမွ ကာတြန္းကား မလားေတာ့ဘူးလား။ သိုင္း၀တၳဳ မဖတ္ၿဖစ္လို႕လား။ တစ္ခုမွ မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ေတာ္ရံုတန္ရံုကိစၥက ေပ်ာ္ရြင္ ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ၿခင္းေၾကာင့္သာ ၿဖစ္သတည္း။

သို႕ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဘယ္ေၾကာင့္မေပ်ာ္ရြင္ေတာ့ သနည္း။ လိုအင္ဆႏၵေတြမ်ားလားလို႕လား။ လိုအပ္ခ်က္ေတြမ်ားလာလို႕လား။ ေပ်ာ္ရြင္မႈ႕ကို ဖန္တီးေပးႏိုင္ေသာ စံႏႈန္းေတြ မတူေတာ့လို႕လား။

ေသခ်ာစဥ္းစား ၾကည့္လိုက္ေသာ္ အားလံုးမွန္ပါသည္။ အရြယ္ေရာက္လာသည္ႏွင့္ အမွ် လူ႕ဘ၀တြင္ လိုအပ္ခ်က္ေတြမ်ားလာ ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သည္ထိုလိုအပ္ခ်က္မ်ားေနာက္သို႕ တစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္ရင္း ေပ်ာ္ရြင္မႈ႕ႏွင့္ တၿဖည္းၿဖည္း ေ၀းကြာလာရေလသည္။ ထိုအၿခင္းအရာ သည္ အမွန္တရားသာ ၿဖစ္ေလသည္။ လူ႕အဖြဲ႕ အစည္းအတြင္း တြင္ေနလွ်င္ လူတို႕ လိုအပ္သည္ဟု သတ္မွတ္ထားေသာ အရာမ်ားကို ရရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရန္ကား ကၽြႏ္ုပ္တို႕ ၏ သမိုင္းေပး တာ၀န္ ၿဖစ္ခဲ့ေခ်ၿပီ။
ႏိုင္ငံၿခားပံုၿပင္တစ္ပုဒ္ ၾကားဖူးပါသည္။ ပံုၿပင္ေလးကေတာ့ ဒီလိုပါ။

တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္က ေမွာ္ခြက္တစ္ခုရတယ္တဲ့။ အဲဒီေမွာ္ခြက္က ဘယ္လိုစြမ္းသလဲဆိုေတာ့ အဲဒီလူ ငိုလို႕ သူ႕ရဲ႕ မ်က္ရည္က အဲဒီေမွာ္ခြက္ထဲကို က်ရင္ အဲဒီမ်က္ရည္က စိန္တံုးေလးေတြ ၿဖစ္သြားသတဲ့။ ပံုၿပင္ကေတာ့ နည္းနည္းရွည္ပါတယ္။ အစအဆံုး မေၿပာေတာ့ပါဘူး။ ပံုၿပင္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးကဘယ္လို အဆံုးသတ္သြားသလဲဆိုေတာ့ အဲဒီလူက စိန္ပံုႀကီးေပၚမွာ ထိုင္ေနတယ္တဲ့။ လက္တစ္ဖက္မွာက ေသြးစြန္းေနတဲ့ ဓါးတစ္ေခ်ာင္း ေနာက္တစ္ဖက္မွာကေတာ့ သူ႕ဇနီးရဲ႕ အေလာင္းကို ေပြ႕လွ်က္သား ငိုေနေလရဲ႕ တဲ့။

ပံုၿပင္ကိုရုတ္တရက္ဖတ္လိုက္ရင္ေတာ့ အာလာဒင္ပံုၿပင္လိုထူးဆန္းေထြလာေတြ ေရးထားတဲ့ ပံုၿပင္လို႕ ထင္မွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ဘ၀ေတြနဲ႕ အမ်ားႀကီးသြားဆင္ေနပါ တယ္။
လက္ေတြ႕ ဘ၀မွာ အဲဒီလိုေတာ့ ကိုယ့္ဇနီးကို သတ္ၿပီး စိန္ပံုႀကီးမွာေတာ့ ထိုင္မေနဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ ကိုယ့္မွာ ရွိတဲ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အရာေတြကို အဆံုးရွံဳးခံၿပီးေတာ့ လူအမ်ားက တန္ဖိုးရွိတယ္ကို လက္ခံထားတဲ့ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြေနာက္လိုက္ေနတဲ့ သူေတြ (မိမိကိုယ္တိုင္ အပါအ၀င္) ဒုနဲ႕ေဒးပါ။

မိတ္ေဆြကေတာ့ ေစာဒကတက္ခ်င္တက္မွာေပါ့။ လူ႕ဘ၀မွာ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြကလည္း မရွိမၿဖစ္လိုအပ္ တာပဲလို႕။ ဟုတ္ပါတယ္။ လက္ခံပါတယ္။ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းဆိုတာ မရွိမၿဖစ္ကိုလိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီရုပ္၀တၳဳ ေတြကို ဘယ္လိုရွာေဖြသလဲဆိုတာ၊ ရွာေဖြတဲ့ ေနရာမွာ ဘာေတြကို ေပးဆပ္လိုက္ရသလဲဆိုတာ ေတာ္ေတာ္အေရး ႀကီးပါတယ္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေတာ့ ေသသာေသသြားတယ္ အဲဒီ အဓိပၸယ္ကို မသိလိုက္ဘူးလို႕ထင္ပါတယ္။ အဲလိုေၿပာလို႕ မင္းေရာ ဘာသိသလဲလို႕ေမးရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိေသးပါဘူး။ ရွာေဖြေနတံုးပါ။ ဒါေပမယ့္ ရွာေဖြရမယ္ဆိုတာေတာ့ သိပါတယ္ (သို႕)သိတယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။

အထက္ပါအေၾကာင္းအရာေတြကို ကၽြန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကို ေၿပာၿပေတာ့ သူကၿပန္ေၿပာတယ္။
‘ ဟုတ္ပါတယ္။ မင္းေၿပာတာေတြက သီအိုရီအရေတာ့ မွန္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ မလြယ္ဘူးကြ။ ေငြရမွ လူလိုသူလိုေနႏိုင္မယ္။ ေငြရဖို႕အတြက္ေတာ့ ဘ၀ေပး အေၿခအေနအရ အဆင္ေၿပ တာလုပ္ၾကရမွာပဲကြ။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာလုပ္ၿပီး စာ၀တ္ေနေရး အဆင္ေၿပတဲ့ သူဆိုတာ လက္ခ်ိဳးေရလို႕ ရပါတယ္ကြာ။ အခုလည္း မင္းေပ်ာ္ေအာင္ေနတတ္ရင္ ေပ်ာ္မွာပါ’

သူေၿပာမွ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ေကာ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ ေပ်ာ္စရာ ဘာမ်ားရွိသလဲ ဟုစာရင္း ခ်ၾကည့္ေတာ့ အနည္းငယ္ရွိသည္ကိုေတြ႕ရပါသည္။
၁။ ရံုးပိတ္ရက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေလပန္းရင္း ဘီယာဆိုင္ထိုင္ရသည္ကို ေပ်ာ္သည္။
၂။ ေဘာလံုးပြဲၾကည့္ရသည္ကို ေပ်ာ္သည္။
၃။ စီးကရက္ဘူးထဲတြင္ စီးကရက္ ၿပည့္ေနလွ်င္ေပ်ာ္သည္။
၄။ လစာရသည့္ေန႕ေပ်ာ္သည္။
၅။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဆရာလုပ္ရလွ်င္ ေပ်ာ္သည္။
၆။ ခရီးထြက္ရလွ်င္ ေပ်ာ္သည္။
၇။…. ေပ်ာ္သည္။
၈။… ေပ်ာ္သည္။
……
…….
သို႕ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ထင္သေလာက္ မဆိုးေသးပါ။ ေပ်ာ္တတ္လွ်င္ ႀကံဖန္ေပ်ာ္ႏိုင္ပါေသးသည္။

မိုးတိမ္ညိဳ
1 Nov 2009