တစ္ခ်ိန္တံုးက အၿဖစ္အပ်က္မ်ား
အခုတစ္ခါေတာ့ ငယ္ငယ္က အမွတ္တရၿဖစ္မိတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေလးတစ္ခ်ိဳ႕ ေၿပာခ်င္ပါတယ္။
ပထမဆံုးအမွတ္ရမိတာက ေလးတန္းငါးတန္း အရြယ္ေလာက္ တံုးကဗ်။ တစ္ရက္ေတာ့ အတန္းတဲ့က ေက်ာင္းသား ႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္းေၿပးၾကတယ္။ ေက်ာင္းေၿပးတယ္ ဆိုေပမယ့္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္က အတူတူတိုင္ပင္ၿပီး ေၿပးတာမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္အစီအစဥ္နဲ႕ကိုယ္။ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ အစီအစဥ္က တူေနပါေလေရာ။ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ၾကတာေလ။ ဒီေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္က ရုပ္ရွင္ရံုထဲမွာ ေတြ႕လာၾကတယ္။ အဲေၿပာရဦးမယ္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က သိပ္တည့္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးကေတာ့ ေတးထားၾကတယ္။ ဆရာမကို သြားခၽြန္ဖို႕ေပါ့။ ေနာက္ေန႕ ေက်ာင္းလည္း တက္ေရာ အရင္ဦးတဲ့ေကာင္က တိုင္ခ်င္ေဇာနဲ႕ ထၿပီး
'ဆရာမ ဆရာမ ဒီေကာင့္ကို မေန႕က ေက်ာင္းခ်ိန္ႀကီး ရုပ္ရွင္ရံုထဲမွာ ေတြ႕လိုက္တယ္' လို႕ တိုင္ပါေလေရာ။ အဒီမွာ ဆရာမက ၿပန္ေမးတယ္။
'ေနပါဦး နင္ကေရာ ေက်ာင္းခ်ိန္ႀကီး ရုပ္ရွင္ရံုထဲ ဘာသြားလုပ္ေနတာလဲ' တိုင္တဲ့ တစ္ေယာက္ေတာ့ ပါးစပ္အေဟာင္းသား နဲ႕ မေၿဖႏိုင္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး အရိုက္ခံရတာနဲ႕ အဆံုးသတ္သြား ပါေလေရာ။
ေနာက္တစ္ခုလည္း ရွိေသးတယ္။ ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္ ရန္ၿဖစ္ၾကလို႕ ဆရာမက ေခၚေမးတယ္။ ကဲေၿပာ ဘယ္သူက စတာလည္း ဘာၿဖစ္လို႕ ရန္ၿဖစ္ၾကတာလဲေပါ့။ အဲဒီ မွာ တစ္ေယာက္ကေၿပာတယ္။
ဒီေကာင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ၿဂိဳလ္ၾကည့္ၾကည့္လို႕။ အဲဒီေတာ့ ဆရာမက ၿပန္ေၿပာတယ္။ ေနပါဦး မင္းတို႕ ေၿပာတဲ့ ၿဂိဳလ္ၾကည့္ ငါ့ၾကည့္ၿပစမ္းပါ။ မၾကည့္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး အရိုက္ခံရမယ္တဲ့။ သူတို႕လည္း ႏွစ္ေယာက္စလံုး အရိုက္ခံလိုက္ရတာပါပဲဗ်ာ။
ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ေတြးမိတဲ့ အေတြးေလးလည္း ေတာ္ေတာ္ရယ္ရတယ္ဗ်။ အဲဒီတံုးက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဗြီဒီယို ဇာတ္ကားေတြ ၾကည့္ရတာ အသည္းစြဲႀကိဳက္ေပါ့။ အထူးသၿဖင့္ ႏိုင္ငံၿခား ဇာတ္ၾကမ္းေတြဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က နယ္ၿမိဳ႕ေလးေတြမွာ ေနဖူးတာဆိုေတာ့ အဲဒီၿမိဳ႕က အဖိုးႀကီး တစ္ေယာက္ဆို ဒီလိုေတာင္ေၿပာတယ္။
အဘတို႕က
ဇာတ္လမ္းဆို ႀကမ္းမွ
လက္ဖက္ရည္ဆို ခ်ိဳမွ
ေဘာလံုးဆို ေၿမာက္မွ တဲ့ဗ်။
အဲဒါထားေတာ့။ ဇာတ္လမ္း အေၾကာင္းဆက္ေၿပာဦးမယ္။ တစ္ခါေတာ့ ဇာတ္ကား တစ္ကားထဲမွာ မင္းသားက ၾကက္ေပါင္ေၾကာ္ႀကီးကို ဒီအတိုင္းကိုက္စားၿပပါေလေရာ။ အဲဒီမွာ ၾကက္ေပါင္ေၾကာက္ကိုက္ခ်င္တဲ့ ေရာဂါထပါေလေရာဗ်ာ။ အိမ္မွာက ၾကက္သားဆိုလည္း ေသးေသးေလးေလးေတြ တံုးၿပီး ခ်က္တာတို႕ ေၾကာ္တာ တို႕ပဲစားရတာ။ ၾကက္ေပါင္ အႀကီးႀကီးကို ကိုက္ခ်င္တာ အခုဟာက။ အေမ့လုပ္ခိုင္းရင္ လည္း မဟုတ္က ဟုတ္က ဆိုၿပီး ေခါင္းေခါက္ခံရဦးမယ္။ အဲေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်လိုက္တယ္။ ငါႀကီးလို႕ အလုပ္လုပ္ၿပီး ၀င္ေငြရရင္ေတာ့ ပထမဆံုး လုပ္မယ့္ အလုပ္က ၾကက္ေပါင္ႀကီး ၀ယ္ကိုက္မွာပဲလို႕။ အခုေတာ့ လည္း အဲဒီ အေတြးေလးေတြက ရယ္စရာေလးေတြေပါ့ဗ်ာ။
ေနာက္အၿဖစ္အပ်က္တစ္ခုကေတာ့ ပါးစပ္ေဆာ့လို႕ ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေရာက္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ငယ္ငယ္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဒသမွာ ေတာ့ သားေရကြင္းက ကေလးေတြ အတြက္ေတာ့ ေငြပဲ။ သားေရကြင္း အမ်ားႀကီး ပိုင္တဲ့ေကာင္က ကေလးေတြထဲမွာေတာ့ ဗိုလ္ပဲ။ သားေရကြင္းနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ကစားနည္းကလည္း မ်ိဳးစံုပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အမ်ားဆံုးကစားတာကေတာ့ ေၿမႀကီးေပၚမွာ စည္း၀ိုင္း၀ိုင္း ၿပီးေတာ့ ေက်ာက္ၿပားနဲ႕ အဲဒီသားေရကြင္းေတြကို စည္း၀ိုင္းအၿပင္ေရာက္ေအာင္ ထုတ္တဲ့ ကစားနည္းပဲ။ တၿခားကစား နည္းေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္။ အဲဒီေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီမွာ ေက်ာက္ၿပားတစ္ၿပားကေတာ့ သြားေလရာပါတာပဲ။ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္လည္း တစ္ေယာက္က ေက်ာက္ၿပားကို ေရွ႕ကို ပစ္လိုက္ ေနာက္တစ္ေယာက္က အဲဒီ ေက်ာက္ၿပားကို မွန္ေအာင္ လိုက္ပစ္လိုက္နဲ႕ ေထြခင္း ၿပီးသြားၾကတယ္။
တစ္ခါေတာ့ တစ္ေယာက္က ေက်ာက္ၿပားကို ေရွ႕အေ၀းႀကီး ပစ္လိုက္ၿပီး ဒီေက်ာက္ၿပားကို မွန္ေအာင္ပစ္ႏိုင္တဲ့ သူ သားေရကြင္း တစ္ေသာင္းေပးမယ္ ဆိုၿပီး ပါးစပ္ေဆာ့လိုက္ပါေရာ။ က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အဲဒီေက်ာက္ၿပားကို ၀ိုင္းပစ္လိုက္ၾကတာ ကံေကာင္းေထာက္မၿပီး ကၽြန္ေတာ္ပစ္လိုက္တာ မွန္သြားပါေလေရာဗ်ာ။ အဲဒါနဲ႕ သားေရကြင္းတစ္ေသာင္းေပးမယ့္ သူ႕စကားနဲ႕ သူထိေတာ့တာပဲ။ ေဘးက သူေတြကလည္း ေပးရမယ္ ဘာညာနဲ႕ ၀ိုင္းေညွာ္ၾကတာေပါ့။ သူ႕မွာလည္း သာေရကြင္းတစ္ေသာင္း ဘယ္လိုလုပ္ ရွိမလဲ။ အဲဒါနဲ႕ သူ႕ခင္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေန႕စဥ္ အေႀကြးဆပ္ရရွာတယ္ဗ်ာ။ အခုေတြးမိတိုင္း သူ႕ကို သနားမိပါရဲ႕။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ကေလးဆိုေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ သူလည္း ကံေကာင္းပါတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မိသားစုလည္း အဲဒီၿမိဳ႕က ေၿပာင္းလာရတယ္ေလ။ သားေရကြင္း တစ္ေသာင္း ၿပည့္ေအာင္ မယူလိုက္ရဘူးေပါ့။
ဒါေတြကကေလးဘ၀က ၿဖစ္ခဲ့ ရယ္စရာေတြးစရာ အၿဖစ္ေလးေတြေပါ့ဗ်ာ။ အခုအခ်ိန္သာ ရယ္စရာ အၿဖစ္ေၿပာႏိုင္တာ အဲဒါေတြက အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ့ တကယ့္ကို serious ပဲဗ်ိဳ႕။ ဒါေၾကာင့္ အခုအခ်ိန္လည္း ေတြးမိပါရဲ႕။ အခုအခ်ိန္မွာ ၿဖစ္ေန႕တဲ့ ကိစၥတစ္ခ်ိဳ႕ အေၾကာင္းအရာတစ္ခ်ိဳ႕ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ရယ္စရာ အၿဖစ္နဲ႕ ၿပန္ေၿပာႏိုင္ဦးမယ္ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။
ေဖဖ၀ါရီ ၂၀၁၁
မိုးတိမ္ညိဳ
ပထမဆံုးအမွတ္ရမိတာက ေလးတန္းငါးတန္း အရြယ္ေလာက္ တံုးကဗ်။ တစ္ရက္ေတာ့ အတန္းတဲ့က ေက်ာင္းသား ႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္းေၿပးၾကတယ္။ ေက်ာင္းေၿပးတယ္ ဆိုေပမယ့္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္က အတူတူတိုင္ပင္ၿပီး ေၿပးတာမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္အစီအစဥ္နဲ႕ကိုယ္။ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ အစီအစဥ္က တူေနပါေလေရာ။ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ၾကတာေလ။ ဒီေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္က ရုပ္ရွင္ရံုထဲမွာ ေတြ႕လာၾကတယ္။ အဲေၿပာရဦးမယ္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က သိပ္တည့္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးကေတာ့ ေတးထားၾကတယ္။ ဆရာမကို သြားခၽြန္ဖို႕ေပါ့။ ေနာက္ေန႕ ေက်ာင္းလည္း တက္ေရာ အရင္ဦးတဲ့ေကာင္က တိုင္ခ်င္ေဇာနဲ႕ ထၿပီး
'ဆရာမ ဆရာမ ဒီေကာင့္ကို မေန႕က ေက်ာင္းခ်ိန္ႀကီး ရုပ္ရွင္ရံုထဲမွာ ေတြ႕လိုက္တယ္' လို႕ တိုင္ပါေလေရာ။ အဒီမွာ ဆရာမက ၿပန္ေမးတယ္။
'ေနပါဦး နင္ကေရာ ေက်ာင္းခ်ိန္ႀကီး ရုပ္ရွင္ရံုထဲ ဘာသြားလုပ္ေနတာလဲ' တိုင္တဲ့ တစ္ေယာက္ေတာ့ ပါးစပ္အေဟာင္းသား နဲ႕ မေၿဖႏိုင္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး အရိုက္ခံရတာနဲ႕ အဆံုးသတ္သြား ပါေလေရာ။
ေနာက္တစ္ခုလည္း ရွိေသးတယ္။ ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္ ရန္ၿဖစ္ၾကလို႕ ဆရာမက ေခၚေမးတယ္။ ကဲေၿပာ ဘယ္သူက စတာလည္း ဘာၿဖစ္လို႕ ရန္ၿဖစ္ၾကတာလဲေပါ့။ အဲဒီ မွာ တစ္ေယာက္ကေၿပာတယ္။
ဒီေကာင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ၿဂိဳလ္ၾကည့္ၾကည့္လို႕။ အဲဒီေတာ့ ဆရာမက ၿပန္ေၿပာတယ္။ ေနပါဦး မင္းတို႕ ေၿပာတဲ့ ၿဂိဳလ္ၾကည့္ ငါ့ၾကည့္ၿပစမ္းပါ။ မၾကည့္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး အရိုက္ခံရမယ္တဲ့။ သူတို႕လည္း ႏွစ္ေယာက္စလံုး အရိုက္ခံလိုက္ရတာပါပဲဗ်ာ။
ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ေတြးမိတဲ့ အေတြးေလးလည္း ေတာ္ေတာ္ရယ္ရတယ္ဗ်။ အဲဒီတံုးက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဗြီဒီယို ဇာတ္ကားေတြ ၾကည့္ရတာ အသည္းစြဲႀကိဳက္ေပါ့။ အထူးသၿဖင့္ ႏိုင္ငံၿခား ဇာတ္ၾကမ္းေတြဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က နယ္ၿမိဳ႕ေလးေတြမွာ ေနဖူးတာဆိုေတာ့ အဲဒီၿမိဳ႕က အဖိုးႀကီး တစ္ေယာက္ဆို ဒီလိုေတာင္ေၿပာတယ္။
အဘတို႕က
ဇာတ္လမ္းဆို ႀကမ္းမွ
လက္ဖက္ရည္ဆို ခ်ိဳမွ
ေဘာလံုးဆို ေၿမာက္မွ တဲ့ဗ်။
အဲဒါထားေတာ့။ ဇာတ္လမ္း အေၾကာင္းဆက္ေၿပာဦးမယ္။ တစ္ခါေတာ့ ဇာတ္ကား တစ္ကားထဲမွာ မင္းသားက ၾကက္ေပါင္ေၾကာ္ႀကီးကို ဒီအတိုင္းကိုက္စားၿပပါေလေရာ။ အဲဒီမွာ ၾကက္ေပါင္ေၾကာက္ကိုက္ခ်င္တဲ့ ေရာဂါထပါေလေရာဗ်ာ။ အိမ္မွာက ၾကက္သားဆိုလည္း ေသးေသးေလးေလးေတြ တံုးၿပီး ခ်က္တာတို႕ ေၾကာ္တာ တို႕ပဲစားရတာ။ ၾကက္ေပါင္ အႀကီးႀကီးကို ကိုက္ခ်င္တာ အခုဟာက။ အေမ့လုပ္ခိုင္းရင္ လည္း မဟုတ္က ဟုတ္က ဆိုၿပီး ေခါင္းေခါက္ခံရဦးမယ္။ အဲေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်လိုက္တယ္။ ငါႀကီးလို႕ အလုပ္လုပ္ၿပီး ၀င္ေငြရရင္ေတာ့ ပထမဆံုး လုပ္မယ့္ အလုပ္က ၾကက္ေပါင္ႀကီး ၀ယ္ကိုက္မွာပဲလို႕။ အခုေတာ့ လည္း အဲဒီ အေတြးေလးေတြက ရယ္စရာေလးေတြေပါ့ဗ်ာ။
ေနာက္အၿဖစ္အပ်က္တစ္ခုကေတာ့ ပါးစပ္ေဆာ့လို႕ ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေရာက္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ငယ္ငယ္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဒသမွာ ေတာ့ သားေရကြင္းက ကေလးေတြ အတြက္ေတာ့ ေငြပဲ။ သားေရကြင္း အမ်ားႀကီး ပိုင္တဲ့ေကာင္က ကေလးေတြထဲမွာေတာ့ ဗိုလ္ပဲ။ သားေရကြင္းနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ကစားနည္းကလည္း မ်ိဳးစံုပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အမ်ားဆံုးကစားတာကေတာ့ ေၿမႀကီးေပၚမွာ စည္း၀ိုင္း၀ိုင္း ၿပီးေတာ့ ေက်ာက္ၿပားနဲ႕ အဲဒီသားေရကြင္းေတြကို စည္း၀ိုင္းအၿပင္ေရာက္ေအာင္ ထုတ္တဲ့ ကစားနည္းပဲ။ တၿခားကစား နည္းေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္။ အဲဒီေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီမွာ ေက်ာက္ၿပားတစ္ၿပားကေတာ့ သြားေလရာပါတာပဲ။ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္လည္း တစ္ေယာက္က ေက်ာက္ၿပားကို ေရွ႕ကို ပစ္လိုက္ ေနာက္တစ္ေယာက္က အဲဒီ ေက်ာက္ၿပားကို မွန္ေအာင္ လိုက္ပစ္လိုက္နဲ႕ ေထြခင္း ၿပီးသြားၾကတယ္။
တစ္ခါေတာ့ တစ္ေယာက္က ေက်ာက္ၿပားကို ေရွ႕အေ၀းႀကီး ပစ္လိုက္ၿပီး ဒီေက်ာက္ၿပားကို မွန္ေအာင္ပစ္ႏိုင္တဲ့ သူ သားေရကြင္း တစ္ေသာင္းေပးမယ္ ဆိုၿပီး ပါးစပ္ေဆာ့လိုက္ပါေရာ။ က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အဲဒီေက်ာက္ၿပားကို ၀ိုင္းပစ္လိုက္ၾကတာ ကံေကာင္းေထာက္မၿပီး ကၽြန္ေတာ္ပစ္လိုက္တာ မွန္သြားပါေလေရာဗ်ာ။ အဲဒါနဲ႕ သားေရကြင္းတစ္ေသာင္းေပးမယ့္ သူ႕စကားနဲ႕ သူထိေတာ့တာပဲ။ ေဘးက သူေတြကလည္း ေပးရမယ္ ဘာညာနဲ႕ ၀ိုင္းေညွာ္ၾကတာေပါ့။ သူ႕မွာလည္း သာေရကြင္းတစ္ေသာင္း ဘယ္လိုလုပ္ ရွိမလဲ။ အဲဒါနဲ႕ သူ႕ခင္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေန႕စဥ္ အေႀကြးဆပ္ရရွာတယ္ဗ်ာ။ အခုေတြးမိတိုင္း သူ႕ကို သနားမိပါရဲ႕။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ကေလးဆိုေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ သူလည္း ကံေကာင္းပါတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မိသားစုလည္း အဲဒီၿမိဳ႕က ေၿပာင္းလာရတယ္ေလ။ သားေရကြင္း တစ္ေသာင္း ၿပည့္ေအာင္ မယူလိုက္ရဘူးေပါ့။
ဒါေတြကကေလးဘ၀က ၿဖစ္ခဲ့ ရယ္စရာေတြးစရာ အၿဖစ္ေလးေတြေပါ့ဗ်ာ။ အခုအခ်ိန္သာ ရယ္စရာ အၿဖစ္ေၿပာႏိုင္တာ အဲဒါေတြက အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ့ တကယ့္ကို serious ပဲဗ်ိဳ႕။ ဒါေၾကာင့္ အခုအခ်ိန္လည္း ေတြးမိပါရဲ႕။ အခုအခ်ိန္မွာ ၿဖစ္ေန႕တဲ့ ကိစၥတစ္ခ်ိဳ႕ အေၾကာင္းအရာတစ္ခ်ိဳ႕ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ရယ္စရာ အၿဖစ္နဲ႕ ၿပန္ေၿပာႏိုင္ဦးမယ္ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။
ေဖဖ၀ါရီ ၂၀၁၁
မိုးတိမ္ညိဳ
1 comments:
ဟားဟား ဖတ္လိုက္ရေတာ့ ငယ္ဘဝေတာင္ ျပန္အမွတ္ရသြားတယ္။
ၾကက္ေပါင္ကိုက္ခ်င္တာကလည္းတူတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ငယ္ငယ္က ၾကက္ေပါင္ေၾကာ္ကို အရမ္းကိုက္ခ်င္တာ အကယ္လည္းကိုက္ၾကည့္ေရာ ထင္သေလာက္လည္း မေကာင္းခဲ့ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္ကလည္း သေရကြင္း အဲလုိပဲေထြခင္းကစားတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒိုးလို႔ေခၚတဲ့ သေရကြင္းအၾကီးနဲ႔ စည္း၀ိုင္းထဲကထြက္ေအာင္ပစ္တယ္။
Post a Comment