ဘိုးဘိုးေအာင္ရဲ႕ ၀လံုးေလးမ်ား
ငယ္ငယ္က အေမေၿပာဖူးတဲ့ ပံုၿပင္ထဲမွာ ဘိုးဘိုးေအာင္ ပံုၿပင္ေလးကို မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ မွတ္မိတယ္ ဆိုတာ အစအဆံုးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ အပိုင္းေလေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္သေလာက္ေတာ့ ဘိုးဘိုးေအာင္က တန္ခိုးရွင္။ တစ္ခါေတာ့ ဘုရင္နဲ႕ ၿပႆနာတက္ေတာ့ ဘုရင္က ဘိုးဘိုးေအာင္ကို သတ္မိန္႕ ေပးသတဲ့။ အဲဒီေတာ့ ဘိုဘိုးေအာင္က ရီတာေပါ့။ တန္ခိုးရွင္ကိုး။ မင္းက ငါ့ကို သတ္မယ္ေပါ့ ေအး သတ္ဖို႕ မစဥ္းစားနဲ႕ ငါေရးထားတဲ့ ၀လံုးတစ္လံုးကို ပဲ မင္းပ်က္ေအာင္ ဖ်က္ဦး လို႕ ဆိုသတဲ့။ အေမက အဲဒီ အေၾကာင္း စပ္ထားတဲ့ သီခ်င္းေလးလည္း ဆိုၿပပါေသးတယ္။ မွတ္မိတဲ့ အပိုဒ္ကေလးကို ေအာက္မွ ေရးထားပါတယ္။ အဲ စာလို႕ေတာ့ မဖတ္နဲ႕ေပါ့ဗ်ာ။ ကိုယ့္ဟာကို သံစဥ္ေလး ထည့္ဆိုၾကည့္ေပါ့ေနာ္။
….'သတ္ရန္ပင္ မဆိုထားႏွင့္…. ထင္ရွားေအာင္ ၿပဦးမည္….. ငါေရးထားပါတဲ့ ၀ တစ္လံုးကိုသာတည္ ….. မင္းပ်က္ေအာင္ ဖ်က္ႏိုင္ရင္ ငါ့ကို ႏိုင္ဦးမည္'….တဲ့။
ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ေတာ့ ဘိုဘိုးေအာင္က အဲလိုေၿပာၿပီး နံရံမွာ ၀လံုး တစ္လံုးေရးလိုက္တယ္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ဘုရင္ႀကီးကို ဖ်က္ခိုင္းတာေပါ့။ အဲဒီ ၀လံုးကို အရင္ ပ်က္ေအာင္ ဖ်က္ဦးေပါ့။ ဖ်က္ႏိုင္မွ ငါ့ကို သတ္ဖို႕ စဥ္းစား တဲ့။ ဘုရင္ႀကီး လည္းအဲဒီ၀လံုးကို ဖ်က္ဖို႕ႀကိဳးစားတာေပါ့။ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အဲဒီ ၀လံုးကို ဖ်က္လိုက္ေတာ့ ၀ လံုးေနာက္တစ္လံုးေပၚလာတယ္။ ၀လံုး ႏွစ္လံုး ၿဖစ္သြားေရာ။ ဒါနဲ႕ ဘုရင္ႀကီး လည္းေပၚလာ တဲ့ ၀လံုးႏွစ္လံုးကို ဖ်က္ဖို႕ ႀကိဳးစားၿပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မပ်က္ပဲ ၀လံုးက သံုးလံုး ၿဖစ္သြားၿပန္ေရာ။ အဲလို အဲလိုနဲ႕ သူဖ်က္ဖို႕ ႀကိဳးစားေလေလ ၀လံုးက ပြားပြားလာ ၿပီး ေနာက္ဆံုးေတာ့ နန္းေတာ္ နံရံ တစ္ခုလံုး ၀လံုးေတြၾကည့္ ၿဖစ္သြားပါေလေရာတဲ့။ ဘုရင္ႀကီး လည္း ဘိုးဘိုးေအာင္ ကို အရွံဳးေပးလိုက္ရေတာ့တာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘ၀ေတြလည္း အေပၚက ပံုၿပင္ အတိုင္းပါပဲ။ ေပၚလာတဲ့ ၀လံုးေတြကို လိုက္ဖ်က္ရင္းနဲ႕ ဘ၀တစ္ခုလံုး ၀လံုးပံုႀကီး ထဲ ေရာက္သြားေတာ့တာပဲ။
ဒီလိုပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ၀လံုးဆိုတာေတြကေတာ့ လိုအင္ဆႏၵ ေတြပါပဲ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက လိုအင္ဆႏၵေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ေပၚလာတာ ဘယ္ေတာ့ မွ မၿပီးေတာ့ဘူး။ ႀကီးလာေလေလ ပိုမ်ားလာေလေလပါပဲ။ ဘိုးဘိုးေအာင္ရဲ႕ ၀လံုးေတြလိုပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ဖ်က္ဖို႕ ႀကိဳးစားေလ ထပ္ေပၚေပၚလာေလပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ေမြးခါစ ကေလးဘ၀ကေတာ့ မိခင္ႏို႕ရည္ကလြဲလို႕ ဘာမွ မမက္ေမာဘူး။ မိခင္ႏို႕ရည္ကို ၀ေအာင္ေသာက္ ၿပည့္စံုသြားၿပီဆိုေတာ့ ၾကေတာ့ အစားအစာ ဆိုတာ မက္လာၿပန္ေရာ။ ဒါနဲ႕ လိုအပ္တဲ့ အစာအဟာရေတြရၿပီး ၿပန္ေတာ့ ေဟာ ကစားစရာ အရုပ္ေတြ လိုခ်င္ၿပန္ေရာ။ အစားအစာဆိုတာ ဆိုတဲ့ လိုအင္ဆႏၵကလည္း မေပ်ာက္သြားဘူးေလ။ ထပ္ပိုလာတာပဲရွိတာ။
ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းတတ္တဲ့ အရြယ္မွာလည္း မ်ိဳးစံု လိုခ်င္တာပဲ။ စာအုပ္ အသစ္၊ ခဲတံ အသစ္ ေပတံ အသစ္နဲ႕ ဘယ္ေတာ့ မွ မၿပီးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အထက္တန္းေက်ာင္းၿပီးရင္ ဘယ္တကၠသိုလ္ ရမွ ဘာမွနဲ႕ ၀လံုးေတြ ထပ္ထပ္ ေပၚလာတာပဲ။ ကိုယ္က လိုက္ဖ်က္ဖို႕ ႀကိဳးစားေနသ၍ (လိုအင္ ဆႏၵေတြကို ၿပည့္ေအာင္ ၿဖည့္ဖို႕ ႀကိဳးစားေနသ၍) ဘယ္ေတာ့ မွမၿပည့္ပါဘူး။ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ထပ္လာမွာပဲ။
အဲဒါေၾကာင့္ လူ႕အလို နတ္မလိုက္ႏိုင္ဆိုတဲ့ စကားပံုေပၚလာတာ ထင္ပါရဲ႕။ မိတ္ေဆြအေနနဲ႕ ေတာ့ မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ေတာ့ လိုအင္ဆႏၵေတြက တကယ္ကို မၿပီးႏိုင္ဘူးဗ်ာ။ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု သူ႕ဟာသူကို ေပၚေပၚလာတာ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဟာေတြက မရွိေသးခင္က သိပ္မဟုတ္ဘူး။ ရွိၿပီးသြားရင္ ပိုဆိုးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အရင္ငယ္ငယ္တုန္းကဆို ဟန္းဖုန္းဆိုတာ မရွိပဲ ေနလာတာ။ အခုဟန္းဖုန္းဆိုတာ ကိုင္ခ်င္တိုင္း ကိုင္ေနၾက ၿပီဆိုေတာ့ ၿပီးသြားၿပီလား။ မၿပီးဘူးခင္ဗ်။ ဟို handset လိုခ်င္တယ္ ဒီ handset လိုခ်င္တယ္ ၿဖစ္ၿပန္ေရာ။ အဲဒီ လိုအင္ဆႏၵကလည္း ဘယ္ေတာ့ မွ မၿပီးဘူးဗ်။ အသစ္ေပၚလာတိုင္း ထပ္ထပ္ ၿဖစ္ေနတာ။
ေအးဒါဆိုရင္ မင္းေၿပာတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီးကြာ။ ငါတို႕က အဲလို မလိုခ်င္ရဘူးဆိုရင္ ဘာလုပ္ေနရမွာလဲ။ ဘုန္းႀကီး ၀တ္ရမွာလားလို႕ ေတာ့ ေစာဒက မတတ္လိုက္ပါနဲ႕ မိတ္ေဆြ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူလိုကိုလိုထဲကပါပဲ။ လိုအင္ဆႏၵေတြကို ေလ်ာ့ႏိုင္သမွ် ေလွ်ာ့ရင္ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ ဆိုတာ ေၿပာခ်င္လို႕ပါ။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေနေနတာကိုက ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းကမာၻႀကီးထဲမွဗ်။ တအားႀကီးေတာ့ လည္း ေလွ်ာ့ လို႕မရဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုခ်င္တာ တကယ္ မလိုအပ္တာကို လိုခ်င္ေနလို႕ မေကာင္းဘူးဆိုတာကိုပါ။
ဥပမာ ကားေကာင္းေကာင္းတစ္စင္းစီးႏိုင္ေနတဲ့ သူက သူ႕ထက္ေမာ္ဒယ္ပိုၿမင့္ ပိုေကာင္းတဲ့ ကားကို စီးခ်င္ၿပန္တယ္။ ဒါကတကယ္ဆို အပိုလို႕ ေၿပာလို႕ရပါတယ္။ ေမာ္ဒယ္ၿမင့္ကားက တစ္ခုခုအတြက္ တကယ္ သံုးဖို႕ လိုအပ္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေပါ့။
ဒါေပမယ့္ခက္တာက အခုကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြက သာမာန္လူေတြဆိုေတာ့ လိုအင္ဆႏၵေတြေဖ်ာက္ဖို႕ ဘယ္လြယ္လိမ့္ မလဲ။ ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ ေလာက္ အဲဒီ၀လံုးေတြကို ႏိုင္တဲ့ နည္းကေတာ့ တနည္းပဲ ရွိတယ္။ ဗုဒၶ ရဲ႕ တရားပဲ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လိုက္နာဖို႕ ခက္တယ္ဗ်။ အဆင့္တစ္ဆင့္ကို ေရာက္မွ အားလံုးကို လိုက္နာႏိုင္မွာ။
အဲလို အဲလိုေတြ ဆရာႀကီး လုပ္ေၿပာေနလို႕ မင္းကေရာ ဘယ္လိုလဲကြ ၀လံုး ေတြ ဖ်က္ႏိုင္ၿပီလားလို႕ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္က ေမးေတာ့မွ သတိရၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းနံရံကို လွည့္ၾကည့္မိလိုက္ပါတယ္။ ..... အလိုေလး...... နံရံ တစ္ခုလံုး ၀လံုးေတြ ၿပည့္လို႕ပါလား……
ေမ၊၂၀၁၀။
မိုးတိမ္ညိဳ
….'သတ္ရန္ပင္ မဆိုထားႏွင့္…. ထင္ရွားေအာင္ ၿပဦးမည္….. ငါေရးထားပါတဲ့ ၀ တစ္လံုးကိုသာတည္ ….. မင္းပ်က္ေအာင္ ဖ်က္ႏိုင္ရင္ ငါ့ကို ႏိုင္ဦးမည္'….တဲ့။
ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ေတာ့ ဘိုဘိုးေအာင္က အဲလိုေၿပာၿပီး နံရံမွာ ၀လံုး တစ္လံုးေရးလိုက္တယ္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ဘုရင္ႀကီးကို ဖ်က္ခိုင္းတာေပါ့။ အဲဒီ ၀လံုးကို အရင္ ပ်က္ေအာင္ ဖ်က္ဦးေပါ့။ ဖ်က္ႏိုင္မွ ငါ့ကို သတ္ဖို႕ စဥ္းစား တဲ့။ ဘုရင္ႀကီး လည္းအဲဒီ၀လံုးကို ဖ်က္ဖို႕ႀကိဳးစားတာေပါ့။ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အဲဒီ ၀လံုးကို ဖ်က္လိုက္ေတာ့ ၀ လံုးေနာက္တစ္လံုးေပၚလာတယ္။ ၀လံုး ႏွစ္လံုး ၿဖစ္သြားေရာ။ ဒါနဲ႕ ဘုရင္ႀကီး လည္းေပၚလာ တဲ့ ၀လံုးႏွစ္လံုးကို ဖ်က္ဖို႕ ႀကိဳးစားၿပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မပ်က္ပဲ ၀လံုးက သံုးလံုး ၿဖစ္သြားၿပန္ေရာ။ အဲလို အဲလိုနဲ႕ သူဖ်က္ဖို႕ ႀကိဳးစားေလေလ ၀လံုးက ပြားပြားလာ ၿပီး ေနာက္ဆံုးေတာ့ နန္းေတာ္ နံရံ တစ္ခုလံုး ၀လံုးေတြၾကည့္ ၿဖစ္သြားပါေလေရာတဲ့။ ဘုရင္ႀကီး လည္း ဘိုးဘိုးေအာင္ ကို အရွံဳးေပးလိုက္ရေတာ့တာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘ၀ေတြလည္း အေပၚက ပံုၿပင္ အတိုင္းပါပဲ။ ေပၚလာတဲ့ ၀လံုးေတြကို လိုက္ဖ်က္ရင္းနဲ႕ ဘ၀တစ္ခုလံုး ၀လံုးပံုႀကီး ထဲ ေရာက္သြားေတာ့တာပဲ။
ဒီလိုပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ၀လံုးဆိုတာေတြကေတာ့ လိုအင္ဆႏၵ ေတြပါပဲ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက လိုအင္ဆႏၵေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ေပၚလာတာ ဘယ္ေတာ့ မွ မၿပီးေတာ့ဘူး။ ႀကီးလာေလေလ ပိုမ်ားလာေလေလပါပဲ။ ဘိုးဘိုးေအာင္ရဲ႕ ၀လံုးေတြလိုပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ဖ်က္ဖို႕ ႀကိဳးစားေလ ထပ္ေပၚေပၚလာေလပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ေမြးခါစ ကေလးဘ၀ကေတာ့ မိခင္ႏို႕ရည္ကလြဲလို႕ ဘာမွ မမက္ေမာဘူး။ မိခင္ႏို႕ရည္ကို ၀ေအာင္ေသာက္ ၿပည့္စံုသြားၿပီဆိုေတာ့ ၾကေတာ့ အစားအစာ ဆိုတာ မက္လာၿပန္ေရာ။ ဒါနဲ႕ လိုအပ္တဲ့ အစာအဟာရေတြရၿပီး ၿပန္ေတာ့ ေဟာ ကစားစရာ အရုပ္ေတြ လိုခ်င္ၿပန္ေရာ။ အစားအစာဆိုတာ ဆိုတဲ့ လိုအင္ဆႏၵကလည္း မေပ်ာက္သြားဘူးေလ။ ထပ္ပိုလာတာပဲရွိတာ။
ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းတတ္တဲ့ အရြယ္မွာလည္း မ်ိဳးစံု လိုခ်င္တာပဲ။ စာအုပ္ အသစ္၊ ခဲတံ အသစ္ ေပတံ အသစ္နဲ႕ ဘယ္ေတာ့ မွ မၿပီးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အထက္တန္းေက်ာင္းၿပီးရင္ ဘယ္တကၠသိုလ္ ရမွ ဘာမွနဲ႕ ၀လံုးေတြ ထပ္ထပ္ ေပၚလာတာပဲ။ ကိုယ္က လိုက္ဖ်က္ဖို႕ ႀကိဳးစားေနသ၍ (လိုအင္ ဆႏၵေတြကို ၿပည့္ေအာင္ ၿဖည့္ဖို႕ ႀကိဳးစားေနသ၍) ဘယ္ေတာ့ မွမၿပည့္ပါဘူး။ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ထပ္လာမွာပဲ။
အဲဒါေၾကာင့္ လူ႕အလို နတ္မလိုက္ႏိုင္ဆိုတဲ့ စကားပံုေပၚလာတာ ထင္ပါရဲ႕။ မိတ္ေဆြအေနနဲ႕ ေတာ့ မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ေတာ့ လိုအင္ဆႏၵေတြက တကယ္ကို မၿပီးႏိုင္ဘူးဗ်ာ။ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု သူ႕ဟာသူကို ေပၚေပၚလာတာ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဟာေတြက မရွိေသးခင္က သိပ္မဟုတ္ဘူး။ ရွိၿပီးသြားရင္ ပိုဆိုးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အရင္ငယ္ငယ္တုန္းကဆို ဟန္းဖုန္းဆိုတာ မရွိပဲ ေနလာတာ။ အခုဟန္းဖုန္းဆိုတာ ကိုင္ခ်င္တိုင္း ကိုင္ေနၾက ၿပီဆိုေတာ့ ၿပီးသြားၿပီလား။ မၿပီးဘူးခင္ဗ်။ ဟို handset လိုခ်င္တယ္ ဒီ handset လိုခ်င္တယ္ ၿဖစ္ၿပန္ေရာ။ အဲဒီ လိုအင္ဆႏၵကလည္း ဘယ္ေတာ့ မွ မၿပီးဘူးဗ်။ အသစ္ေပၚလာတိုင္း ထပ္ထပ္ ၿဖစ္ေနတာ။
ေအးဒါဆိုရင္ မင္းေၿပာတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီးကြာ။ ငါတို႕က အဲလို မလိုခ်င္ရဘူးဆိုရင္ ဘာလုပ္ေနရမွာလဲ။ ဘုန္းႀကီး ၀တ္ရမွာလားလို႕ ေတာ့ ေစာဒက မတတ္လိုက္ပါနဲ႕ မိတ္ေဆြ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူလိုကိုလိုထဲကပါပဲ။ လိုအင္ဆႏၵေတြကို ေလ်ာ့ႏိုင္သမွ် ေလွ်ာ့ရင္ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ ဆိုတာ ေၿပာခ်င္လို႕ပါ။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေနေနတာကိုက ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းကမာၻႀကီးထဲမွဗ်။ တအားႀကီးေတာ့ လည္း ေလွ်ာ့ လို႕မရဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုခ်င္တာ တကယ္ မလိုအပ္တာကို လိုခ်င္ေနလို႕ မေကာင္းဘူးဆိုတာကိုပါ။
ဥပမာ ကားေကာင္းေကာင္းတစ္စင္းစီးႏိုင္ေနတဲ့ သူက သူ႕ထက္ေမာ္ဒယ္ပိုၿမင့္ ပိုေကာင္းတဲ့ ကားကို စီးခ်င္ၿပန္တယ္။ ဒါကတကယ္ဆို အပိုလို႕ ေၿပာလို႕ရပါတယ္။ ေမာ္ဒယ္ၿမင့္ကားက တစ္ခုခုအတြက္ တကယ္ သံုးဖို႕ လိုအပ္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေပါ့။
ဒါေပမယ့္ခက္တာက အခုကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြက သာမာန္လူေတြဆိုေတာ့ လိုအင္ဆႏၵေတြေဖ်ာက္ဖို႕ ဘယ္လြယ္လိမ့္ မလဲ။ ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ ေလာက္ အဲဒီ၀လံုးေတြကို ႏိုင္တဲ့ နည္းကေတာ့ တနည္းပဲ ရွိတယ္။ ဗုဒၶ ရဲ႕ တရားပဲ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လိုက္နာဖို႕ ခက္တယ္ဗ်။ အဆင့္တစ္ဆင့္ကို ေရာက္မွ အားလံုးကို လိုက္နာႏိုင္မွာ။
အဲလို အဲလိုေတြ ဆရာႀကီး လုပ္ေၿပာေနလို႕ မင္းကေရာ ဘယ္လိုလဲကြ ၀လံုး ေတြ ဖ်က္ႏိုင္ၿပီလားလို႕ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္က ေမးေတာ့မွ သတိရၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းနံရံကို လွည့္ၾကည့္မိလိုက္ပါတယ္။ ..... အလိုေလး...... နံရံ တစ္ခုလံုး ၀လံုးေတြ ၿပည့္လို႕ပါလား……
ေမ၊၂၀၁၀။
မိုးတိမ္ညိဳ
3 comments:
မွန္တာေပါ့အစ္ကိုရာ.. မဖ်က္ႏိုင္လိုက္တဲ့ ၀လုံးေတြေရာ ေနာက္တိုးလာတဲ့ ၀လုံးေတြေရာ..
ၾကာေတာ့လည္း မ်က္စိလည္လမ္းေတြမွားလို႔...
ျမန္မာျပည္က ဒုကၡေတြအေၾကာင္း ေရးမယ္ ထင္ေနတာ။
ဘိုးဘိုးေအာင္ရဲ႕ ဝလံုးေတြလို... တစ္လံုးၿပီး တစ္လံုး တိုးလာလိုက္တာ... မပ်က္ႏိုင္ဘူး။
မရီတာ ေၿပာတာ မွန္တယ္ဗ်ိဳ႕ ၿမန္မာႏိုင္ငံ ရဲ႕ ဒုကၡေတြ ကလည္း ဘိုးဘိုးေအာင္ရဲ႕ ၀လံုးေတြလိုပဲ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ေပၚလာေနတာပဲ... ဟူး...
Post a Comment