It made a difference to that one

မိတ္ေဆြ။ ကၽြန္ေတာ္ ေၿပာခ်င္တာေလးကို မေၿပာခင္ ေအာက္က ပံုၿပင္ေလး အရင္ ဖတ္ၾကည့္ပါဦးလို႕ ေတာင္းပန္ပါ ရေစ။

........................................................................................

တစ္ခါကလူတစ္ေယာက္သည္ ပင္လယ္ကမ္းေၿခတြင္ မနက္ေစာစာစီးစီး လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာရာ အေ၀း တြင္ လူတစ္ဦး ကုန္းကုန္းကြကြႏွင့္ တစ္ခုခု လုပ္ေနသည္ကို ၿမင္ရေလသည္။ သူအနားကပ္သြားေသာ အခါထိုသူသည္ လူငယ္ေလး တစ္ဦး ၿဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကမ္းေၿခမွ တစ္စံုတစ္ခုကို ေကာက္လိုက္ ပင္လယ္ထဲ ပစ္လိုက္ႏွင့္ အလုပ္ရွဳပ္ေနၿခင္း သာ ၿဖစ္ေလသည္။ သူစိတ္၀င္စားသြား ၿပီး အနားေရာက္မွ ေမးၾကည့္မိသည္။

'ေကာင္းေသာ နံနက္ခင္းပါ ခင္ဗ်ာ မိတ္ေဆြ ဘာမ်ား လုပ္ေနပါသလဲ'

လူငယ္ေလးက သူလုပ္ေနေသာ အလုပ္ကို ခဏရပ္ကာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး

'ၾကယ္ငါးေလးေတြပါ ပင္လယ္ထဲ ၿပန္ပစ္ခ်ေပးေနတာ'

သူကထပ္ေမးမိသည္

'ဘာလို႕ အဲလိုလုပ္ေနတာလဲဗ်'

'ကၽြန္ေတာ္ ဒီလိုမွ မလုပ္ရင္ ခဏေန ေနထြက္လာရင္ အားလံုးေသကုန္မွာ ေပါ့ဗ်'

လူငယ္ေလးက ၿပန္ေၿပာေလသည္။

'ဒီလိုရွိတယ္ မိတ္ေဆြ၊ မိတ္ေဆြ လုပ္တာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဒီကမ္းေၿခတစ္ေလွ်ာက္မွာ ဒီလိုတင္ေနမယ့္ ၾကယ္ငါးေတြ သိန္းနဲ႕ ေသာင္းနဲ႕ ခ်ီရွိေနမွာေလ။ မိတ္ေဆြ ဒီလို တစ္ေကာင္ၿခင္း ပစ္ေနလို႕ ဘာထူးမွာလဲဗ်'

ထိုအခါကလူငယ္ေလးက ကိုယ္ကို ကုန္းလိုက္၍ ေနာက္ထပ္ၾကယ္ငါးတစ္ေကာင္ကို ေကာက္ၿပီး ခဏမွ် ၾကည့္ကာ ပင္လယ္ထဲ သို႕ ပစ္ခ်လိုက္ရင္း

'အင္း.. အၿခားတစ္ေကာင္ အတြက္ မထူးေပမယ့္ ဒီတစ္ေကာင္အတြက္ေတာ့ ထူးတာေပါ့ဗ်'

ဟု ေၿပာလိုက္ ေလသတည္း။

...................................................................................................................

အထက္ပါပံုၿပင္ေလးကို ဆရာေဖၿမင့္ ဘာသာၿပန္တဲ့ ႏွလံုးသား အာဟာရတြင္ ပထမဆံုးဖတ္ဖူး ၿခင္း ၿဖစ္ပါတယ္။ ဖတ္မိစဥ္ကတည္း ကအလြန္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိပါတယ္။ အခုဟာကေတာ့ အြန္လိုင္းမွာ ေတြ႕တဲ့ မူရင္း ကို အတိုခ်ဳပ္ၿပန္ထားတာပါ။ ေအာက္မွာ မူရင္းလင့္ေပးထားပါတယ္။

'It made a difference to that one'

ဆိုတဲ့ စာသားေလးက ရင္ထဲမွာ စြဲက်န္ေနခဲ့ပါတယ္။

ေၿပာခ်င္တာက အခုကၽြန္ေတာ္တို႕ အမိေၿမမွာ လူေတြ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ အေၾကာင္းပါ။ အပူခ်ိန္လြန္ကဲလို႕ ေရရွားပါးလာၾကတယ္။ ေရတြင္းေရကန္ အခ်ိဳ႕ ခန္းကုန္ၾကတယ္။ လူေတြ ေရဒုကၡေရာက္ၾကရတယ္တဲ့။ တတ္ႏိုင္တဲ့ သူေတြကလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ လွဴၾကတာ ၾကားရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုယ္တတ္ႏိုင္ သေလာက္ လွဴခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လွဴတဲ့ ဟာေတြကို လည္း အဲဒီ ဒုကၡၿဖစ္ေနတဲ့ ေနရာေတြကို တစ္ဆင့္ ၿပီး တစ္ဆင့္ ပုိ႕ၿပီး ေရကူညီႏိုင္ရင္ ေရ။ ေဆးကူညီႏိုင္ရင္ ေဆးအစရွိသၿဖင့္ ကူညီခဲ့ ၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေလ ဘ၀င္မက်ေလပဲ။ ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့ ဒါက ၿပသနာရဲ႕ အေၿဖ မဟုတ္ဖူးလို႕ ခံယူမိလို႕ပါပဲ။ ဒါက ေရတိုေၿဖရွင္းမႈ႕။ ေဆးမွီးတိုနဲ႕ ကုသနည္းပါ။ တာ၀န္ရွိ သူေတြ အေနနဲ႕ တစ္ခုခု လုပ္သင့္ပါတယ္။ လုပ္မယ္လို႕ လည္းေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ အဲ ေရတို ေၿဖရွင္းမႈ႕ကလည္း လိုအပ္ပါတယ္။ မလိုအပ္ဘူးလို႕ မဆိုလိုပါဘူး။ ဒီတစ္ခုတည္း မရဘူးလို႕ ေၿပာခ်င္တာပါ။ ကဲထားပါေတာ့။ ရြာက ေရတြင္းမွာ ေရခန္း။ ရြာသားေတြ ေရအခက္အခဲ ၿဖစ္။ ဒါေၾကာင့္ အလွဴရွင္ေတြ စုၿပီးေတာ့ ေရကားေတြ လွဴ။ ဒီလိုနဲ႕ ပဲ အဆင္ေၿပသြား။ အဲ ေနာက္ႏွစ္ၾကေတာ့ ေရာ ဒီလိုပဲ ထပ္ၿဖစ္ဦးမလား။ ဒီလိုပဲ ထပ္လွဴၾကဦးမလား။ ဘာမွ မလုပ္ရင္ေတာ့ ဒီ အတိုင္းပဲ ထပ္ၿဖစ္မွာ အေသအခ်ာပါပဲဗ်ာ။

နာဂစ္တံုးကလည္း နာဂစ္မို႕လို႕။ လူေတြ ေတာ္ေတာ္ ခံရပါတယ္။ ကဲ အဲလို ၿဖစ္တတ္တယ္ ဆုိတာ အခုသိၿပီ။ အခုဘာလုပ္ၾကမလဲ။ ေနာက္တစ္ခါ ၿဖစ္ရင္ လွဴဖို႕ တမ္းဖို႕ အေလာင္းေၿမၿမဳတ္ဖို႕ အခုကတည္းက ၿပင္ဆင္ထား ၾကမလား။ ဒါမွ မဟုတ္ ေနာက္တစ္ခါ မၿဖစ္ေအာင္၊ ၿဖစ္ခဲ့လွ်င္ လူေတြကို ကာကြယ္ႏိုင္ ေအာင္ စီစဥ္ၾကမလား။ အခု စီစဥ္ေနတယ္ (သို႕) စီစဥ္ထားတယ္လို႕ေတာ့ ၾကားပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ ထိအက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ႕ ရွိမရွိ ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါဘူး။

တကယ္ေတာ့ နာဂစ္လို သဘာ၀ ေဘးအႏၱရာယ္တို႕ အပူခ်ိန္ ၿမင့္တက္တာတို႕ ဆိုတာ သဘာ၀ ေဘးေတြ ပါ။ ဘယ္လူသားမွ တိုက္ရိုက္ ထိန္းခ်ဳပ္လို႕ မရပါဘူး။ သြယ္၀ိုက္ေသာ နည္းနဲ႕ ပဲ ထိန္းခ်ဳပ္လို႕ရပါတယ္။ ဥပမာ မုန္တိုင္း တိုက္ေတာ့ မယ္ဆိုရင္ ႀကိဳသိေအာင္လုပ္၊ ၿပင္ဆင္သင့္တာ ၿပင္ဆင္ ေရႊ႕ေၿပာင္းသင့္တာ ေရႊ႕ေၿပာင္း စသၿဖင့္ လူအေသ အေပ်ာက္ အထိအခိုက္ အပ်က္ အစီး အနည္းဆံုး ၿဖစ္ေအာင္ လုပ္လို႕ ရပါတယ္။

ပင္လယ္ၿပင္မွာ ရြက္လြင့္သလိုေပါ့ဗ်ာ။ ေလကို ဘယ္အရပ္က တိုက္ပါလို႕ ေၿပာလို႕ မရေပမယ့္ ေလွွရြက္ေတြကို ေတာ့ သင့္ေလွ လိုရာ အရပ္ကို သြားေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္လို႕ ရပါတယ္တဲ့။

အခုလည္း ၾကည့္။ အပူခ်ိန္ၿမင့္လို႕ လူေတြေသ ဒုကၡေတြေရာက္ၾကတယ္ဆိုၾကတယ္။ တကယ္က အပူခ်ိန္ၿမင့္တာက လည္း ၿမင့္တာေပါ့ဗ်ာ။ တကယ္က လူေတြ ဒုကၡေရာက္တာ အရွင္းဆံုး ေၿပာရင္ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္း ဆင္းရဲ လို႕ပါ။ အပူခ်ိန္ၿမင့္တိုင္းသူ ဒုကၡေရာက္ရမယ္ ဆိုရင္ သဲကႏၱာရ ႏိုင္ငံက လူေတြက ဆို ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ။ ဥပမာ ကူ၀ိတ္ႏိုင္ငံံ ရဲ႕ အပူခ်ိန္ကို ၾကည့္ၾကည့္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ထက္ပူပါတယ္။ ဒီေလာက္ပူတာ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံက ခ်မ္းသာေတာ့ အဆင္ေၿပေနတာပဲ။ ေနရာတိုင္း အဲယားကြန္းနဲ႕ဗ်ာ။ ဒီလိုပါပဲ တၿခားတိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြလည္း ပူတဲ့ အခ်ိန္ ပူတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ဆီမွာက ဘယ္ဘစ္ကား တက္တက္ အဲယားကြန္းက ေအးေနတာ။ ဘယ္ ရထား၀င္၀င္ ေအးေနတာ။ ဘယ္ အေဆာက္အဦးထဲ ၀င္၀င္ ေအးေနေတာ့ သိပ္မသိသာဘူးေပါ့ဗ်။ ၿပီး ေတာ့ အေဆာက္အဦးေတြ ေရေပးေရး စနစ္ေတြ ကလည္း စနစ္က်ေတာ့ အရင္က ထက္ပိုပူပါေစဦး လူေတြ ေရ မၿပတ္ဘူးဗ်ာ။ အေဆာက္အဦး ေတြကလည္း တကယ့္ စံႏုန္းနဲ႕ ေဆာက္ထားႏိုင္ရင္ အၿပင္မွာ ဘယ္ေလာက္ပူပူ လူေနၿဖစ္ေသးတယ္။ လွ်ပ္စစ္မီးဆိုတာကလည္း ၂၄ နာရီဆိုေတာ့ အဲယားကြန္း ပန္ကာ ေရခဲေသတၱာ အစံုနဲ႕ ေတာ္ရံုပူတာေလာက္ေတာ့ စကားထဲ ထည့္မေၿပာဘူးေပါ့ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီမွာ အခုၿဖစ္ေနတာ အဓိကက ရုပ္၀တၳဳပစၥည္း ခ်ိဳ႕တဲ့လို႕ ေတာ္ရံုေဘးဒဏ္ဆိုရင္ နင့္ေနေအာင္ ခံစားရတာ။ မိတ္ေဆြ စဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ ဒုကၡေရာက္ေနတာၿခင္းအတူတူ တစ္ေယာက္က အဲယားကြန္းခန္းထဲမွာ ေရခဲစိမ္ အေအးေလးေသာက္ၿပီး ဒုကၡခံမယ္ တစ္ေယာက္က ေနပူက်ဲတဲက တဲကုတ္ထဲမွာ ေၿမာင္းေရ ေလးေသာက္ၿပီး ခံရမယ္။ ဘယ္သူက ပိုခံရ မလဲဆိုတာ။

အခုကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္ေတြ လူမႈ႕ေရး အသင္းေတြ တတ္ႏိုင္တဲ့ ဘက္က ကူညီေနတာ ေတြ႕ရေတာ့ တကယ္ကို ပီတိၿဖစ္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ေစတနာ စည္းလံုးမႈ႕ အၾကင္နာတရားကို ပီတိ ၿဖစ္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကူညီႏိုင္တာေတြက တစ္ႏိုင္ငံ လံုး အတိုင္းအတာနဲ႕ ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ ထိေရာက္မလဲ လို႕ သံသယ ၿဖစ္မိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အခုကၽြန္ေတာ္တို႕ လုပ္ေနတာက ပံုၿပင္ထဲက လူငယ္ေလး ၾကယ္ငါးေလးေတြ ေကာက္ၿပီး ပင္လယ္ ထဲ ပစ္ထည့္ေပး သလိုမ်ား ၿဖစ္ေနမလားလို႕။

အင္းေလ အဲလိုဆိုရင္လည္း အဲဒီ ၾကယ္ငါးေလး အတြက္ ေတာ့ အက်ိဳးရွိမွာပါ။ ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ဗ်ာ

'ဒီတစ္ေယာက္ ဒီတစ္ရြာ ဒီတစ္စု အတြက္ေတာ့ ထူးတာေပါ့ဗ်'

ဟုေရရြတ္ရင္းသာ ေက်နပ္ မိပါေတာ့တယ္။

"It made a difference to that one"

ေမ၊ ၂၀၁၀။ မိုးတိမ္ညိဳ

မူရင္းပံုၿပင္ လင့္ http://www.bellaonline.com/articles/art8236.asp