တစ္ခ်ိန္က ဒို႕ႏိုင္ငံ
အခုတေလာ ကိုလိုနီေခတ္ ကစာေတြ ၀တၳဳေတြ ဖတ္မိၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလး အေတြးပြား မိပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္ တိုင္ေတာင္ ကိုလိုနီေခတ္မွာ ခဏေလာက္ သြားေနၾကည့္ခ်င္ စိတ္ေတာင္ ေပါက္သြား တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ကေတာ့ မင္းကလည္း ကၽြန္ေစာ္နံလိုက္တာကြာ လို႕ေၿပာေကာင္းေၿပာပါလိမ့္မယ္။ အဲလိုေၿပာ ခံရရင္လည္း ေၿပာပါေစ ေတာ့ ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က ကိုလိုနီေခတ္က ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေလး ေတြကို သေဘာက် လြန္းလို႕ပါ။
ပထမဆံုးက ဆရာေမာင္သစ္ဆင္းရဲ႕ ေၾကာက္စိတ္စာအုပ္မွာ စံုေထာက္ ဦးစံရွား အမႈ႕လိုက္တဲ့ အေၾကာင္းကို နမူနာယူၿပီး အဲဒီေခတ္က အခ်ိန္တိက်တဲ့ အေၾကာင္းကို ေရးထားတာ။
‘အမႈ႕က နက္နဲတဲ့ အပိုင္းေရာက္လာတယ္ဆိုေပမယ့္ တကယ္သဘာ၀က်က် စဥ္းစားတတ္ရင္ သိပ္မခက္လွ ေပဘူး။ သူ႕မ်က္ႏွာကို အ၀တ္နက္နဲ႕ အုပ္ခံထားရတယ္ဆိုေသာ္လည္း အသံကိုေတာ့ ၾကားရတာပဲေလ။ တိုင္ကပ္နာရီက ရွစ္နာရီထိုးသံကို ၾကားရတယ္၊ သိပ္မၾကာခင္မွာ မနီးမေ၀းက ရထားဥၾသဆြဲသံ ၾကားရတယ္ ဆိုကတည္းက အမႈ႕က ၿပီးသြားၿပီ၊ သူေရာက္ေနတာ ေဘာက္ေထာ္ဘူတာနားက အိမ္တစ္အိမ္ေပါ့။ ရထား အခ်ိန္စာရင္းကို က်ဳပ္ၾကည့္ၿပီးၿပီ။ ေနရာသိမွေတာ့ က်န္တာေတြက ရွင္းသြားပါၿပီဗ်ာ’ တဲ့။
ကဲရထားေတြ ဘယ္ေလာက္ အခ်ိန္တိက်လိုက္သလဲ။
အဲဒီေခတ္က ေနရာတိုင္းမွာ ‘ကြက္တိ’ ပဲတဲ့။ အခုေတာ့ အဲဒီ ‘ကြက္တိ’ ဆိုေတာ မရွိေတာ့ သေလာက္ပါပဲဗ်ာ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေၿပာဖူးတယ္။ ဥပမာကြာ မင္းမနက္ရွစ္နာရီထမယ္။ မီးပူတိုက္မယ္။ ၿမိဳ႕ထဲက ရံုးတစ္ရံုးကို သြားမယ္။ ရံုးကိစၥတစ္ခုလုပ္မယ္လို႕ မွန္းထားတယ္ဆိုပါစို႕။ ငါမနက္အိပ္ယာထေတာ့ မီးက မလာဘူး။ အဲဒီေတာ့ မီးပူမတိုက္ရေတာ့ဘူးေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲကို ဘစ္ကား စီးမယ္လုပ္ေတာ့လည္း ကားမွတ္တိုင္မွာက နာရီ၀က္ေလာက္ေစာင့္ရေရာ။ အဲတစ္ခါရံုးကို ေရာက္ေတာ့လည္း အရာရွိက ဆယ့္တစ္နာ ရီမွ လာတယ္တဲ့။ ကဲ ဘာမွစီစဥ္ထားလို႕ ကိုမရဘူးတဲ့။
တကယ္ စနစ္တက်ရွိတာက ကိုလိုနီေခတ္ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဂၤလိပ္ေတြကို အဲဒါမ်ိဳးေတြ တကယ္ခ်ီးက်ဴးတယ္။ သူတို႕က အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပညာမွာ အရမ္းကို ေတာ္တယ္လို႕ ထင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ရွိေသးတယ္။ အဲဒီေခတ္က စာတစ္ပုဒ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးတာ။ လူတစ္ေယာက္က စာေပးစာယူနဲ႕ ပန္းခ်ီပညာ သင္တယ္တဲ့။ သင္ေပးတဲ့ ပန္းခ်ီ ဆရာက နယ္ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕က။ သူက ရန္ကုန္က။ စာတိုက္ကေန ဆရာက ပန္ခ်ီသင္ခန္းစာေတြ လွမ္းပို႕။ သူက ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေပးၿပီး ၿပန္ပို႕။ လကုန္ေတာ့ စာတိုက္ကေနပဲ ေငြလြဲသတဲ့။ အခုအခ်ိန္မွာ အဲလိုသင္ရရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ မသိ။ တစ္ခါေလာက္ ေတာ့ စမ္းၾကည့္ဦးမလားလို႕။
ၿပီးေတာ့ သေဘာက်တာ တစ္ခုက ရန္ကုန္က မီးရထားလမ္း။ သတိထားၾကည့္မိလား မသိဘူး။ ရန္ကုန္ ဘူတာႀကီးကေန ၿမိဳ႕ထြက္တဲ့ အထိ ကားလမ္းကို ၿဖတ္ရတယ္ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပဲ။ ဘယ္ေလာက္ စနစ္က် သလဲလို႕။ အခုေန ႏိုင္ငံၿခားမွာလို MRT စနစ္ေကာင္းေကာင္း လုပ္မယ္ဆိုရင္ ေၿမေအာက္ေတြ ေၿမေပၚေတြေတာင္ သိပ္မလိုဘူးဗ်ာ။ ရွိၿပီး သား လမ္းေၾကာင္းကို ေသခ်ာၿပင္လိုက္ရင္ေတာင္ ၿပီးသြားေလာက္ တယ္။ ဆရာ ၿမင့္သန္း စကားနဲ႕ ဆို ‘ေသာက္က်ိဳးနဲ စနစ္က်တဲ့ အဂၤလိပ္’ လို႕ေတာင္ ေၿပာရမလိုပဲ။
လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးက လည္း အခုေခတ္လို ေခတ္မွီယဥ္ေတြ မရွိေပမယ့္ သြားလို႕ အဆင္မေၿပဘူးဆိုတဲ့ ေဒသက အခုေခတ္ထက္ေတာင္ နည္းသလိုပဲ။ ဘယ္နယ္ၿမိဳ႕ ေလးၿဖစ္ၿဖစ္ သြားရတာ အဆင္ေၿပ သလိုပဲ။
အဲလို ခ်ီးက်ဴးေနလို႕ မင္းကိုလိုနီေခတ္မွာ ေနခ်င္သလားဆိုရင္ေတာ့ မေနခ်င္ ေရးခ် မေနခ်င္ လို႕ပဲ ေၿဖရမွာ ပဲ။ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးအေနနဲက ဆိုရင္ေတာ့ အရမ္းေအာက္က်တာေပါ့ဗ်ာ။ ရထားမွာ ဥေရာပတိုက္သား မ်ားအတြက္ သာလို႕ ေရးထားတဲ့ တြဲေတြပဲ ရွိတာတို႕ ဥေရာပတိုက္သား မ်ားသာ ၀င္ႏိုင္တဲ့ ကလပ္ေတြရွိတာတို႕ ဘာတို႕ က်ေတာ့ ရင္နာစရာ ေကာင္းတယ္ဗ်။
ဆရာေမာင္သစ္ဆင္းေၿပာတာကိုပဲ ထပ္ကိုးကားလိုက္ဦးမယ္။ ရန္သူပင္ၿဖစ္ပေစ ရန္သူဆီက ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေတြကို ေတာ့ယူရမွာပဲတဲ့။ ဟုတ္တယ္ေလ။ အခုက်ေတာ့ ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေတြက တစ္ခ်က္ မွ မက်န္ခဲ့ သလိုပဲ။ အဲဒီေခတ္က အေရွ႕ေတာင္ အာရွမွာ အလားအလာ အရွိဆံုးက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏုိင္ငံ ၿဖစ္ပါတယ္ တဲ့။ အဂၤလိပ္ စကားေၿပာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၿမန္မာေတြက တယ္ေကာင္းၾကတယ္ ဆိုပဲ။ အခုလို အဂၤလိပ္စကားက ကမာၻသံုး စကားၿဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ အရင္တံုးက အဂၤလိပ္စာ အဆင့္ အတန္းသာ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ ရွိေနရင္ေတာ့ ေရႊပဲေပါ့ဗ်ာ။ အခုေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက (ကၽြန္ေတာ္ ထိပ္ဆံုးကပါ) ထစ္အထစ္အ ၿဖစ္ေနသလိုပါပဲ။
ကိုလိုနီေခတ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးကေတာ့ တကယ္လို႕ စည္ကားတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီး ၿဖစ္ေနမွာပဲ။ Multinational လဲၿဖစ္ အလုပ္ကလဲအခုအခ်ိန္ထက္ပို အဆင္ေၿပ။ ပညာေရးကလည္း အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိၿမင့္။ ကုန္သြယ္ေရးကလည္း ေကာင္း။ အမ်ိဳးသားေရး နိမ့္က်တာကလြဲလို႕ က်န္တာ အဆင္ေၿပေနမွာပဲ။ အဲဒီေကာင္းတဲ့ စနစ္ေတြ အခုက်ေတာ့ တစ္ခုမွ မက်န္ခဲ့ သလိုပါပဲ။ ေတြးၾကည့္ရင္ စိတ္မေကာင္းစရာပဲ။
ဘယ္ကိစၥပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ အေကာင္းနဲ႕ အဆိုးေတာ့ ရွိမွာပဲေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ ကေၿပာတာ ၾကားဖူးတယ္။ ၿဗိတိသွ်သာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံကို မသိမ္းရင္ အခုထိ ဘုရင္ေခတ္မွာပဲ ဘုရားထူးေနမွာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲလို မထင္ဘူး အေကာင္းဘက္က ေတြးၾကည့္လိုက္မယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ လိုမၿဖစ္ႏိုင္ဘူးလားလို႕။ တကယ္ေတာ္တဲ့ ဘုရင္ တတ္လာတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ အေၿပာင္းအလဲ ၿဖစ္ၿပီး အခုအခ်ိန္ ဂ်ပန္လို အဆင့္ အတန္းလဲ ေရာက္ခ်င္ ေရာက္ေနမွာ။ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ေရာက္ပါေစဦး။ လြပ္လပ္ေရး ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ အဂၤလိပ္ရဲ႕ စနစ္ကို ဆက္ထိန္းထားႏိုင္ရင္ လည္း အခုစင္ကာပူလို ၿဖစ္ေနဦးမယ္လို႕ ထင္ပါ့။
အခုေတာ့ဗ်ာ။ အဲဒါေတြ ေတြးမိရင္ ဆရာေမာင္သစ္ဆင္းေၿပာသလို ‘ေဟးလား ေမာင္တို႕၀ါး’ လို႕ ေအာ္ၿပီးပဲ ကလိုက္ခ်င္မိပါေတာ့တယ္။
စာၾကြင္း၊ ဆရာေမာင္သစ္ဆင္းရဲ႕ ‘ေၾကာက္စိတ္’ စာအုပ္ေလး မဖတ္ရေသးသူမ်ား ဖတ္ၿဖစ္ေအာင္ ဖတ္ၾကည့္ဖို႕ တိုက္တြန္း လိုက္ပါရေစ။
ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၉
မိုးတိမ္ညိဳ
‘အမႈ႕က နက္နဲတဲ့ အပိုင္းေရာက္လာတယ္ဆိုေပမယ့္ တကယ္သဘာ၀က်က် စဥ္းစားတတ္ရင္ သိပ္မခက္လွ ေပဘူး။ သူ႕မ်က္ႏွာကို အ၀တ္နက္နဲ႕ အုပ္ခံထားရတယ္ဆိုေသာ္လည္း အသံကိုေတာ့ ၾကားရတာပဲေလ။ တိုင္ကပ္နာရီက ရွစ္နာရီထိုးသံကို ၾကားရတယ္၊ သိပ္မၾကာခင္မွာ မနီးမေ၀းက ရထားဥၾသဆြဲသံ ၾကားရတယ္ ဆိုကတည္းက အမႈ႕က ၿပီးသြားၿပီ၊ သူေရာက္ေနတာ ေဘာက္ေထာ္ဘူတာနားက အိမ္တစ္အိမ္ေပါ့။ ရထား အခ်ိန္စာရင္းကို က်ဳပ္ၾကည့္ၿပီးၿပီ။ ေနရာသိမွေတာ့ က်န္တာေတြက ရွင္းသြားပါၿပီဗ်ာ’ တဲ့။
ကဲရထားေတြ ဘယ္ေလာက္ အခ်ိန္တိက်လိုက္သလဲ။
အဲဒီေခတ္က ေနရာတိုင္းမွာ ‘ကြက္တိ’ ပဲတဲ့။ အခုေတာ့ အဲဒီ ‘ကြက္တိ’ ဆိုေတာ မရွိေတာ့ သေလာက္ပါပဲဗ်ာ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေၿပာဖူးတယ္။ ဥပမာကြာ မင္းမနက္ရွစ္နာရီထမယ္။ မီးပူတိုက္မယ္။ ၿမိဳ႕ထဲက ရံုးတစ္ရံုးကို သြားမယ္။ ရံုးကိစၥတစ္ခုလုပ္မယ္လို႕ မွန္းထားတယ္ဆိုပါစို႕။ ငါမနက္အိပ္ယာထေတာ့ မီးက မလာဘူး။ အဲဒီေတာ့ မီးပူမတိုက္ရေတာ့ဘူးေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲကို ဘစ္ကား စီးမယ္လုပ္ေတာ့လည္း ကားမွတ္တိုင္မွာက နာရီ၀က္ေလာက္ေစာင့္ရေရာ။ အဲတစ္ခါရံုးကို ေရာက္ေတာ့လည္း အရာရွိက ဆယ့္တစ္နာ ရီမွ လာတယ္တဲ့။ ကဲ ဘာမွစီစဥ္ထားလို႕ ကိုမရဘူးတဲ့။
တကယ္ စနစ္တက်ရွိတာက ကိုလိုနီေခတ္ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဂၤလိပ္ေတြကို အဲဒါမ်ိဳးေတြ တကယ္ခ်ီးက်ဴးတယ္။ သူတို႕က အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပညာမွာ အရမ္းကို ေတာ္တယ္လို႕ ထင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ရွိေသးတယ္။ အဲဒီေခတ္က စာတစ္ပုဒ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးတာ။ လူတစ္ေယာက္က စာေပးစာယူနဲ႕ ပန္းခ်ီပညာ သင္တယ္တဲ့။ သင္ေပးတဲ့ ပန္းခ်ီ ဆရာက နယ္ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕က။ သူက ရန္ကုန္က။ စာတိုက္ကေန ဆရာက ပန္ခ်ီသင္ခန္းစာေတြ လွမ္းပို႕။ သူက ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေပးၿပီး ၿပန္ပို႕။ လကုန္ေတာ့ စာတိုက္ကေနပဲ ေငြလြဲသတဲ့။ အခုအခ်ိန္မွာ အဲလိုသင္ရရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ မသိ။ တစ္ခါေလာက္ ေတာ့ စမ္းၾကည့္ဦးမလားလို႕။
ၿပီးေတာ့ သေဘာက်တာ တစ္ခုက ရန္ကုန္က မီးရထားလမ္း။ သတိထားၾကည့္မိလား မသိဘူး။ ရန္ကုန္ ဘူတာႀကီးကေန ၿမိဳ႕ထြက္တဲ့ အထိ ကားလမ္းကို ၿဖတ္ရတယ္ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပဲ။ ဘယ္ေလာက္ စနစ္က် သလဲလို႕။ အခုေန ႏိုင္ငံၿခားမွာလို MRT စနစ္ေကာင္းေကာင္း လုပ္မယ္ဆိုရင္ ေၿမေအာက္ေတြ ေၿမေပၚေတြေတာင္ သိပ္မလိုဘူးဗ်ာ။ ရွိၿပီး သား လမ္းေၾကာင္းကို ေသခ်ာၿပင္လိုက္ရင္ေတာင္ ၿပီးသြားေလာက္ တယ္။ ဆရာ ၿမင့္သန္း စကားနဲ႕ ဆို ‘ေသာက္က်ိဳးနဲ စနစ္က်တဲ့ အဂၤလိပ္’ လို႕ေတာင္ ေၿပာရမလိုပဲ။
လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးက လည္း အခုေခတ္လို ေခတ္မွီယဥ္ေတြ မရွိေပမယ့္ သြားလို႕ အဆင္မေၿပဘူးဆိုတဲ့ ေဒသက အခုေခတ္ထက္ေတာင္ နည္းသလိုပဲ။ ဘယ္နယ္ၿမိဳ႕ ေလးၿဖစ္ၿဖစ္ သြားရတာ အဆင္ေၿပ သလိုပဲ။
အဲလို ခ်ီးက်ဴးေနလို႕ မင္းကိုလိုနီေခတ္မွာ ေနခ်င္သလားဆိုရင္ေတာ့ မေနခ်င္ ေရးခ် မေနခ်င္ လို႕ပဲ ေၿဖရမွာ ပဲ။ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးအေနနဲက ဆိုရင္ေတာ့ အရမ္းေအာက္က်တာေပါ့ဗ်ာ။ ရထားမွာ ဥေရာပတိုက္သား မ်ားအတြက္ သာလို႕ ေရးထားတဲ့ တြဲေတြပဲ ရွိတာတို႕ ဥေရာပတိုက္သား မ်ားသာ ၀င္ႏိုင္တဲ့ ကလပ္ေတြရွိတာတို႕ ဘာတို႕ က်ေတာ့ ရင္နာစရာ ေကာင္းတယ္ဗ်။
ဆရာေမာင္သစ္ဆင္းေၿပာတာကိုပဲ ထပ္ကိုးကားလိုက္ဦးမယ္။ ရန္သူပင္ၿဖစ္ပေစ ရန္သူဆီက ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေတြကို ေတာ့ယူရမွာပဲတဲ့။ ဟုတ္တယ္ေလ။ အခုက်ေတာ့ ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေတြက တစ္ခ်က္ မွ မက်န္ခဲ့ သလိုပဲ။ အဲဒီေခတ္က အေရွ႕ေတာင္ အာရွမွာ အလားအလာ အရွိဆံုးက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏုိင္ငံ ၿဖစ္ပါတယ္ တဲ့။ အဂၤလိပ္ စကားေၿပာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၿမန္မာေတြက တယ္ေကာင္းၾကတယ္ ဆိုပဲ။ အခုလို အဂၤလိပ္စကားက ကမာၻသံုး စကားၿဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ အရင္တံုးက အဂၤလိပ္စာ အဆင့္ အတန္းသာ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ ရွိေနရင္ေတာ့ ေရႊပဲေပါ့ဗ်ာ။ အခုေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက (ကၽြန္ေတာ္ ထိပ္ဆံုးကပါ) ထစ္အထစ္အ ၿဖစ္ေနသလိုပါပဲ။
ကိုလိုနီေခတ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးကေတာ့ တကယ္လို႕ စည္ကားတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီး ၿဖစ္ေနမွာပဲ။ Multinational လဲၿဖစ္ အလုပ္ကလဲအခုအခ်ိန္ထက္ပို အဆင္ေၿပ။ ပညာေရးကလည္း အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိၿမင့္။ ကုန္သြယ္ေရးကလည္း ေကာင္း။ အမ်ိဳးသားေရး နိမ့္က်တာကလြဲလို႕ က်န္တာ အဆင္ေၿပေနမွာပဲ။ အဲဒီေကာင္းတဲ့ စနစ္ေတြ အခုက်ေတာ့ တစ္ခုမွ မက်န္ခဲ့ သလိုပါပဲ။ ေတြးၾကည့္ရင္ စိတ္မေကာင္းစရာပဲ။
ဘယ္ကိစၥပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ အေကာင္းနဲ႕ အဆိုးေတာ့ ရွိမွာပဲေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ ကေၿပာတာ ၾကားဖူးတယ္။ ၿဗိတိသွ်သာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံကို မသိမ္းရင္ အခုထိ ဘုရင္ေခတ္မွာပဲ ဘုရားထူးေနမွာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲလို မထင္ဘူး အေကာင္းဘက္က ေတြးၾကည့္လိုက္မယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ လိုမၿဖစ္ႏိုင္ဘူးလားလို႕။ တကယ္ေတာ္တဲ့ ဘုရင္ တတ္လာတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ အေၿပာင္းအလဲ ၿဖစ္ၿပီး အခုအခ်ိန္ ဂ်ပန္လို အဆင့္ အတန္းလဲ ေရာက္ခ်င္ ေရာက္ေနမွာ။ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ေရာက္ပါေစဦး။ လြပ္လပ္ေရး ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ အဂၤလိပ္ရဲ႕ စနစ္ကို ဆက္ထိန္းထားႏိုင္ရင္ လည္း အခုစင္ကာပူလို ၿဖစ္ေနဦးမယ္လို႕ ထင္ပါ့။
အခုေတာ့ဗ်ာ။ အဲဒါေတြ ေတြးမိရင္ ဆရာေမာင္သစ္ဆင္းေၿပာသလို ‘ေဟးလား ေမာင္တို႕၀ါး’ လို႕ ေအာ္ၿပီးပဲ ကလိုက္ခ်င္မိပါေတာ့တယ္။
စာၾကြင္း၊ ဆရာေမာင္သစ္ဆင္းရဲ႕ ‘ေၾကာက္စိတ္’ စာအုပ္ေလး မဖတ္ရေသးသူမ်ား ဖတ္ၿဖစ္ေအာင္ ဖတ္ၾကည့္ဖို႕ တိုက္တြန္း လိုက္ပါရေစ။
ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၉
မိုးတိမ္ညိဳ
5 comments:
အခုလိုယွဥ္ျပီး ေရးျပထားတာေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။
ေကာင္းတဲ့အက်င့္ ေကာင္းတဲ့စနစ္ကို အတုယူ လိုက္နာသင့္တာ အမွန္ပဲ...
အခုေတာ့ တို႕ျပည္က ငတိေတြက ဖက္ဆစ္ေတြရဲ႕ ဥာဥ္ဆိုးေတြကို အတုယူ က်င့္သံုးေနေလေတာ့ကာ...
မထူးပါဘူး.................
"ေဟလာေမာင္ရို႕ ဝါး"
ေတာ္ေတာ္ေတာ့ စနစ္က်တဲ့လူမ်ဳိးပါပဲဗ်ာ..အဂၤလိပ္ေတြကိုေျပာပါတယ္။
I like your blog.
Thanks and go ahead. Regards,
ေမာင္သစ္ဆင္း စာေတြကို အင္မတန္ စိတ္ဝင္စားတယ္။ ေၾကာက္စိတ္ကို ၾကားဖူးၿပီး မဖတ္ဖူးဘူး။ အခန္းဆက္ေဆာင္းပါး ဆုိရင္ေတာ့ တခန္းစ ႏွစ္ခန္းစ ဖတ္ဖူးမလားမသိ။ မေသခ်ာေတာ့ပါဘူး။
ကေလးတို႔ရဲ႕ မနက္ဖန္ ကိုေတာ့ အင္မတန္ ႀကိဳက္ပါတယ္။ အပိုင္ဝယ္ထားတာလဲ ႐ွိတယ္။
ဆရာ ဘေလာ့ဖြင့္ရင္ သိပ္ေကာင္းမယ္။ သိရင္ တိုက္တြန္းလိုက္ပါဦး။
ေရခံေျမခံ ရိွရဲ႕သားနဲ႕ မထြန္းကားတာ ကိုယ္ေတြ ညံ႕လို႕ပဲ ျဖစ္မွာပါလုိ႕ ကိုယ့္ဘာသာ လက္ညိဳးျပန္ထိုးရမလို ျဖစ္ေနပါၿပီဗ်ာ။ သူမ်ားကို လက္ညိဳးထိုးလည္း မထူးေတာ့ဘူးေလ။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ေတြေခတ္မွ ညံ႕ရတာေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္သေလာက္ ႀကိဳးစားၾကတာေပါ့။ =)
Post a Comment