ဒို႕ႏိုင္ငံႀကီးမွာ

တစ္ခါက အၿငိမ့္တစ္ခုထဲမွာ လူရြင္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္ၿပက္လံုးပ်က္ေနတာ ၾကည့္ဖူးပါတယ္။ တစ္ေယာက္က ဒီလိုဆိုတယ္ဗ်။

'ဒို႕ႏိုင္ငံ ႀကီးမွာ ေစတီပုထိုး ေက်ာင္းကန္ေပါတယ္ အမ်ိဳးဂုဏ္ဇာတိေသြး ၿမင့္မားလွတယ္....'

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေနာက္တစ္ေယာက္က လပ္ခုပ္ေလး တီးၿပီး အားေပးေနတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ ပထမတစ္ေယာက္ကပဲ ဆက္ဆိုတယ္။

'ဆက္မဆိုေတာ့ ဘူးကြယ္ ..... ဒီတင္ပဲ ရပ္တာ ေကာင္းတယ္ ဆက္ဆိုရင္ အကုန္လံုး ေသာက္က်ိဳးနဲ လိမ့္မယ္...' တဲ့ဗ်။

အဲဒီမွာ ေဘးက လူရြင္ေတာ္က ေပါက္ကရကြာ ဆိုၿပီး ဆိုတဲ့ ေကာင္ကို ရိုက္လိုက္တယ္။

ၿပက္လံုးေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ။ သာမာန္ၾကည့္ရင္ေတာ့ သာမာန္ပဲ ရယ္ၿပီး ၿပီးသြားမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ ဆိုလိုက္လိုက္ သီခ်င္းေနာက္ကြယ္မွာ စဥ္းစား စရာေတြက အမ်ားႀကီးပါပဲ။

ဟုတ္ပါတယ္။ သူဆိုခဲ့ တဲ့အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံက အမ်ိဳးဂုဏ္ေတြ၊ ဇာတိမာန္ေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အရင္ ကရွိခဲ့တာေတြေပါ့ဗ်ာ။ အခုအခ်ိန္အထိ ဆက္ေၿပာရရင္ေတာ့ ဟိုလူရြင္ေတာ္ ဆိုခဲ့ တဲ့ အတိုင္း ေသာက္က်ိဳး နည္း ကုန္မွာ အေသအခ်ာ ပါပဲ။ (ေသာက္က်ိဳးလည္း နည္းခဲ့ၾကၿပီးပါၿပီ)

ႏိုင္ငံေရး ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္ထဲ ဖတ္ဖူးသလိုပါပဲ။ အခုလို ၿဖစ္ခဲ့တာေတြကို ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္ ဘယ္၀ါေၾကာင့္ ဘယ္၀ါဒေၾကာင့္ ညာ၀ါဒေၾကာင့္ စသၿဖင့္ လက္ညိႈးထိုးမေနပဲ အခုဘာလုပ္ၾက မလဲ ဆိုတာ စဥ္းစား သင့္ပါၿပီတဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေထာက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သမိုင္းဆိုတာေတာ့ ေမ့လို႕မရဘူး။ သင္ခန္းစာ ယူရေအာင္ သင္ကိုသင္ရမယ္း။ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာ သန္းထြန္းေၿပာခဲ့ သလိုေပါ့ဗ်ာ။ မအေအာင္ လို႕ သမိုင္း ေတာ့သင္ရမွာေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံက ဒုတိယကမာၻစစ္ၿပီးခါစ ကလည္း အေရွ႕ေတာင္ အာရွမွာ ထိပ္ဆံုးကပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္မထင္ Google မွာ ေလွ်ာက္ေမႊရင္းနဲ႕ Time Magazine ကဦးႏုပံု နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံ ကိုယ္စားၿပဳ တဲ့ ေစတီပံုေတြ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အရင္တံုးက မ်ား တို႕ႏိုင္ငံက ကမာၻမွာ ေတာ္ေတာ္ ၀င္ဆံ့တာပဲဟ လို႕ေတာင္ ေတြးမိပါေသးတယ္။



အတိတ္က ေရႊထီးေဆာင္းခဲ့ရတာေတြ ၿပန္ေၿပာရရင္ စင္ကာပူၿမိဳ႕ တည္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ေတာင္ လာၾကည့္ခဲ့ရေသး လို႕ ဆိုသဗ်။ အဲဒါေၾကာင့္ေနမွာ တိုပါအိုး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနားမွာ ၿမန္မာ လမ္းနာမည္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ပဲခူးလမ္း၊ မန္းေလးလမ္း၊ ဗန္းေမာ္လမ္း၊ ဧရာ၀တီလမ္း၊ ရွမ္းလမ္း၊ ပုသိမ္လမ္း၊ မင္းဘူးလမ္း၊ အင္း၀လမ္း တဲ့ဗ်ာ။ Ava Plaza အင္း၀ ပလာဇာေတာင္ ရွိေသးတယ္။


အခုေတာ့ အေၿခအေနေတြကေတာ္ေတာ္ ကြာၿခားသြားပါၿပီ။ ၿပီးေတာ့ တစ္ခုသတိထားမိတာရွိေသးတယ္။ စင္ကာပူကို ၀င္တဲ့ စားေသာက္ကုန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထိုင္းက လုပ္တာေတြ မ်ားတယ္။ ဆန္ဆိုတာ ကေတာ့ မေၿပာနဲ႕ေတာ့ အားလံုး ထိုင္းကၾကည့္ပဲ။ အဲလိုၿမင္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ Envy ၿဖစ္မိတယ္ဗ်ာ။ အတူတူၿခင္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံက ဘာလို႕ အဲေလာက္ ေနာက္ေရာက္ေနတာရလဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံ ေၿပာင္းလဲဖို႕ လိုအပ္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါၿပီ။ အခုေတာ့ ေနာက္လေရြးေကာက္ပြဲတဲ့။ လာၿပန္ၿပီတစ္ခါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္လိုၿဖစ္ၿဖစ္ အေကာင္းဘက္ကေနပဲ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဘာပဲေၿပာေၿပာ အေကာင္းဘက္က ၿမင္ၾကည့္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအရ မေၿပာင္းလဲႏိုင္ေသးရင္ေတာင္မွ စီးပြားေရး အရေတာ့ ေၿပာင္းလဲသင့္ၿပီ ထင္တာပါပဲဗ်ာ။ စင္ကာပူ၊ တရုတ္၊ ဗီယက္နာမ္ တို႕လိုေပါ့ဗ်ာ။

ၿမန္မာႏိုင္ငံသား ေတြ ၿပည္ပႏိုင္ေတြမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ အဆင္ေၿပေၿပ ပညာေတြ ဘယ္ေလာက္တတ္တတ္ မၿပည့္စံုပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို စင္ကာပူႏိုင္ငံသား မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က ေၿပာဖူးတယ္။ မင္းဒီမွာ ေနတာၾကာၿပီပဲ။ အခြင့္အေရးရရင္ စင္ကာပူႏိုင္ငံသား ခံလိုက္ပါလားတဲ့။ ဒီမွာ အစစအစစ အရာရာတိုးတက္တယ္။ စီးပြားေရးေကာင္းတယ္ ဘ၀လံုၿခံဳမႈ႕ရွိတယ္။ မင္းအတြက္ ဘာမေကာင္းတာမ်ားရွိလဲ။ အနာဂတ္အတြက္လည္း ေကာင္းေနတာပဲ။ မင္းတို႕ဆီမွာထက္ အမ်ားႀကီးသာပါတယ္ကြာတဲ့။ သူကေတာ့ တကယ့္ ေစတနာနဲ႕ ေၿပာတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို ေမးခြန္းတစ္ခု ၿပန္ထုတ္မိပါတယ္။

ခင္ဗ်ားကို ဖိုက္စတား ေဟာ္တယ္ မွာ တစ္သက္လံုးထားမယ္ ေနႏိုင္လားလို႕။

အဲလိုေမးေတာ့ တစ္သက္လံုးေတာ့ ဘယ္ေနႏိုင္မလဲကြတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီလိုပါပဲလို႕။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ စင္ကာပူမွာ ေနေနရတာ ဖိုက္စတား ေဟာ္တယ္မွာ ေနရသလိုပါပဲ။ အစစအရာရာ ေကာင္းေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ မွ မဟုတ္တာဗ်ာေနာ့္။ မဟုတ္ဘူးလား မိတ္ေဆြ။

ေအာက္တိုဘာ ၂၀၁၀
မိုးတိမ္ညိဳ