ရဲႀကီးမွ မိုးႀကီးထံသို႕ ေပးစာ

မုိးႀကီးေရ

မေတြ႕တာေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီေနာ္။ ေနေကာင္းတယ္မဟုတ္လား။ မင္းအဲဒီမွာ အဆင္ေၿပပါေစလို႕ ေတာ့ ဆုေတာင္းမေပးေတာ့ပါဘူးကြာ။ အဆင္ေၿပေနတဲ့သူကို အဆင္မေၿပတဲ့သူက အဆင္ေၿပပါေစလို႕ ဆုေတာင္း ေပးရမွာ တစ္မ်ိဳးႀကီးၿဖစ္ေနလို႕ပါကြာ။ မိုးေရထဲကသူက အိမ္ထဲမွာ ေစာင္ၿခံဳၿပီးေကြးေနတဲ့ သူကို အေအးမိဦးမယ္ေနာ္လို႕ ေၿပာသလိုၿဖစ္ေနမွာစိုးလို႕ပါ။

မင္းသိတဲ့အတိုင္းပဲ ငါကေတာ့ အိမ္စီးပြားေရးေယာင္ေယာင္ ဘာေယာင္ေယာင္ပဲလုပ္ေနရတာေလ။ အဆင္မေၿပဘူးလဲ မဟုတ္ ေၿပတယ္လို႕လဲ ေၿပာလို႕မရပါဘူးကြာ။ ဒီမွာက စီးပြားေရးလုပ္ရတာ မလြယ္ဘူးကြ။ တစ္နပ္စား ေတြမ်ားေနတာ။ တစ္နပ္စားဆိုလို႕ တစ္ခါက ဖတ္ဖူးတဲ့ ကာတြန္းေလးသြားသတိရမိတယ္။ ကာတြန္းထဲမွာ မ်က္မွန္အမဲႀကီးတပ္ထားတဲ့ စီးပြားေရးသမားႀကီးကို ေနာက္လူတစ္ေယာက္ ေၿပာေနတာ။ ခင္ဗ်ား လုပ္ပံုက လူတစ္ေယာက္ကို တစ္ခါပဲ ဆက္ဆံလို႕ရမယ္ဗ်တဲ့။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီစီးပြားေရး သမားႀကီးက ဘာၿပန္ေၿပာလဲဆိုေတာ့ မပူပါနဲ႕ ဗ်ာဟဲဟဲ ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူသန္းငါးဆယ္ေက်ာ္ရွိပါတယ္တဲ့။

ဟဲဟဲ။ ငါကရယ္စရာအၿဖစ္ေၿပာတာပါကြာ။ ငါကေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ပါဘူး။ အၿမဲတမ္းခံဘက္ကမ်ား ပါတယ္ကြာ။ မင္းသိတဲ့ အတိုင္း မင္းတို႕ငါတို႕ဆိုတာက စီးပြားေရး သမားစိတ္က နည္းသကိုးကြ။ ဒီမွာကေတာ့ ေမာင္ စီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္ကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၿပီးရင္ မင္းလက္ေတာင္ မင္းၿပန္ေရၾကည့္ရတယ္တဲ့။ လက္ေခ်ာင္းငါးေခ်ာင္းၿပည့္ေသးရဲ႕လားလို႕တဲ့။ ဟားဟား ငါတို႕စိတ္နဲ႕ ေတာ့ မလြယ္ပါဘူးကြာ။

မင္းေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံမွာကေတာ့ကြာ မင္းအေၿပာအရေတာ့ အားလံုးေကာင္းေနတာပဲ။ ငါေတာင္ လာခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားတယ္။ တကယ္လာဆိုေတာ့ လည္းစိတ္သာရွိတာပါကြာ။ အခုမွေတာ့ မလာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ အစက ၿပန္စေနရမွာကြ။ အသက္ကလည္း နည္းနည္းႀကီးလာၿပီဆိုေတာ့ အေၿပာင္းအလဲ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးကြ။

မင္းအဲဒီမွာ စက္ရုပ္လိုေနရတယ္လို႕ေၿပာဖူးတယ္ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ကြာ ငါ့အၿမင္ေတာ့ စက္ရုပ္လိုေနရတာ ေက်ာက္ေခတ္မွာ ေနရတာထက္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ငါကေတာ့ ေက်ာက္ေခတ္မွာ ေနေနတာေဟ့။ ဒီမွာ ေတာ့ ေတာရိုင္းဥပေဒသနဲ႕ ေနေနၾကေတာ့ဆိုေတာ့ အားႀကီးေအာင္လုပ္ထားႏိုင္မွ ေတာ္ရာက်မယ္ သူငယ္ခ်င္းေရ။ မဟုတ္ရင္မလြယ္ဘူးေမာင္။ အခုေတာ့ မင္းသိတဲ့အတိုင္းငါလည္း ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႕။ ႀကီးႀကီးမားမားလဲ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္။ တပိုင္တႏိုင္ေတာင္ မနည္းလုပ္ေနရတယ္။ ဘာနဲ႕ သြားတူသလဲဆိုေတာ့ ငါတို႕လိုလူေတြက ၾကက္နဲ႕တူတယ္ကြာ။ ငါတို႕မွာ ဗိုက္၀ဖို႕ စပါးလံုးေလးေကာက္လိုက္ရ၊ ေၿမႀကီးယက္ၿပီး ပိုးေကာင္ေလးေကာက္လိုက္ရ၊ သစ္ေစ့ေလး ေကာက္လိုက္ရနဲ႕ လံုးပန္းေနရတာ။ ေဟာ အနားက သစ္ပင္ေပၚမွာေတာ့ သိန္းငွက္ႀကီးက ဒီၾကက္ ဘယ္ေတာ့ အစာ၀မလဲလို႕ ေစာင့္ေနေလရဲ႕ ေလ။ ဒို႕ အေၿခအေနက အဲလို သူငယ္ခ်င္းေရ။

တစ္ခုအၿမတ္ထြက္တာကေတာ့ ဒီမွာ အခ်ိန္ပိုေနေတာ့ ငါစာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ ဖတ္ၿဖစ္တယ္။ ပိုက္ဆံရွာတဲ့ ေနရာမွာ အေထာက္အကူမၿပဳတဲ့ စာေတြေပါ့ကြာ။ ဟားဟား။ ငါ့ဦးႀကီးေၿပာသလို ရိုင္းရိုင္းေၿပာရရင္ ‘ငါ့တူကေတာ့ ေ-ာက္ဆံမရတဲ့ အလုပ္ေတြ မွာေတာ္ေတာ္ထူးခၽြန္တာပဲကိုးကြ’ တဲ့။ ဟားဟား ရိုင္းသြားရင္လဲ ခြင့္လြတ္ပါကြာ။ သူကရင္းႏွီးလို႕ ဂရုဏာေဒါသနဲ႕ ေၿပာတာပါ။ ၿမန္မာစကားမွ ရွိသားပဲ ‘ရင္းႏွီးသည့္သေဘာ ရိုင္းသည့္သေဘာ’ ဆိုတာ အတူတူပဲတဲ့။ ငါကေတာ့ ငါ့ အယူအဆနဲ႕ ငါေပါ့ကြာ။ စာဖတ္တယ္ဆိုတာ လက္ေတြ႕ ခ်က္ခ်င္းအသံုးခ်ဖို႕မွ မဟုတ္တာေနာ့။ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ ေရးထားသလိုေပါ့ကြာ။ စာဖတ္တယ္ဆိုတာ လက္ေတြ႕ ခ်က္ခ်င္းအသံုးခ်ဖို႕ လို႕ ခံယူထားတဲ့ သူေတြ အတြက္ ဦးႀကီးပု ဟင္းခ်က္နည္း စာအုပ္တစ္အုပ္၀ယ္ေပးလိုက္ပါ။ အလြန္ အသံုးတည့္ပါလိမ့္မည္တဲ့။

ေအးကြာ။ ငါလည္း ဒီမွာ ယက္ကန္ယက္ကန္ဆိုေတာ့ တည္ၿငိမ္ေနတဲ့ မင္းတို႕ကို အားက်တယ္ကြာ။ ငါတို႕ကေတာ့ ဒီမွာပဲ ရုန္းရဦးမွာပဲေဟ့။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကေၿပာၾကတယ္ကြာ။ ဘ၀ဆိုတာ လူဖန္တီးတဲ့ အတိုင္းၿဖစ္တာတဲ့။ ငါကေတာ့ အဲလိုအၿပည့္အ၀မယံုဘူးကြာ။ တစ္ခါတစ္ေလၾကေတာ့ ၿဖစ္လာတဲ့ အေၿခအေနေပၚမူတည္ၿပီး လုပ္ရတာကြာ။ ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ကြာ ‘မိုးရြာမရြာကို မင္းဆံုးၿဖတ္လို႕ မရဘူး ထီးယူမယူေတာ့ ဆံုးၿဖတ္လို႕ရတယ္’။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက မိုးရြာမရြာကိုပါ ဆံုးၿဖတ္ခ်င္ေနေတာ့ မခက္လားကြာ။ ဘီဂိတ္တို႕၊ အိုဘားမားတို႕ဆိုရင္ေတာ့ ရခ်င္လည္းရမေပါ့ကြာ။ ဒါေပမယ့္ လူတိုင္း ဘီဂိတ္မၿဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ။ လူတိုင္းအိုဘားမား မၿဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ။

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ကြာ ငါ့ရဲ႕ အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းမင္း အဲဒီမွာ အဆင္ေၿပေနတာကို ငါ၀မ္းသာပါတယ္ကြာ။ ဒါေပမယ့္ မင္းကို တစ္ခုေတာ့ သနားတယ္ကြ။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ မင္းတို႕ဆီက ငါတို႕ဆီမွာေလာက္ ေပ်ာ္စရာ မေကာင္းလို႕ပဲ။ ငါတို႕ဆီမွာ ေန႕တိုင္းေပ်ာ္စရာေတြရွိတာေမာင္။ မီးလာရင္လည္း ေဟးမီးလာၿပီဆိုၿပီေပ်ာ္ရ။ ေရလာရင္လည္း ေဟးေရလာၿပီဆိုၿပီး ေပ်ာ္ရ။ အမိႈက္ကားလာလဲေပ်ာ္ရ။ ေပ်ာ္စရာေတြ အေတာ္မ်ားတာ ကြ။ ဟားဟား။ မင္းတို႕ဆီမွာ အဲလိုေပ်ာ္စရာေတြ မရွိဘူးေလ။ ဟားဟား ေနာက္တာပါကြာ။

မင္းဘယ္ေတာ့ ၿပန္လာဦးမလဲသူငယ္ခ်င္း။ လာရင္ ငါ့ကို အေၾကာင္းၾကားလိုက္ဦးေလ။ ငါလာႀကိဳမယ္။ မင္းၿပန္လာမွ ဘီယာေသာက္ရင္း ေကာင္းေကာင္းစကားေၿပာခ်င္ေသးတယ္ကြာ။

ဒါပဲေနာ္ ေနာက္မွ ထပ္ေရးဦးမယ္။

ရဲႀကီး
…
မိုးတိမ္ညိဳ
January, 2010.