ဒို႕ ကိုႀကီးေက်ာ္မၿပီ
ထိုေန႕ မနက္ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာကႏိုးၿပီး ၀ရန္တာတြင္ ေလေကာင္းေလသန္႕ ရွဴရန္ ထြက္ လာေသာ အခါ အိမ္ေရွ႕အိမ္တြင္ မ႑ပ္ တစ္ခု ထိုးေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ကၽြန္ေတာ္ရုတ္တရက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕အိမ္က ဦးၿမင့္ ဆံုးသြားၿပီဟု ထင္မိေလသည္။ ဦးၿမင့္ အသည္းအသန္ၿဖစ္၍ ေဆးရံုတင္ထားရသည္မွာ တပတ္ခန္႕ ရွိၿပီဟု ထင္သည္။ အင္း မိတ္ေဆြ ဇာတ္ရည္ လည္ေအာင္ အစအဆံုး ေၿပာၿပမွ ၿဖစ္မွာပါ။
အဲဒီအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္ေနတာက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အခ်က္အခ်ာၿမိဳ႕နယ္တစ္ခုက တိုက္ခန္းတစ္ခန္းမွာေပါ့။ ဦးၿမင့္ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္မွာ ၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖံုး သူေဌးေပါ့။ အဲဒီဘက္မွာေတာ့ အေတာ္ၾသဇာရွိတဲ့ သူေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႕ေနတာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ တိုက္ခန္းနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ လံုးခ်င္းတိုက္ ကေလးနဲ႕။ မိတ္ေဆြလည္း သိမွာပါ။ ရန္ကုန္က တစ္ခ်ိဳ႕ လံုးခ်င္းတိုက္ေတြက ၿခံ၀န္း မရွိၾကဘူးေလ။ ဦးၿမင့္တို႕တိုက္လဲ အဲလိုပဲဗ်။ အခုရက္ပိုင္းကမွပဲ ဦးၿမင့္ အသဲအသန္ၿဖစ္လို႕ ဆိုၿပီး ေဆးရံုမွာ တင္ထားရေလရဲ႕ေလ။
ကဲ မ႑ပ္ အေၾကာင္းဆက္ရေအာင္ဗ်ာ။ ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ လားလား နတ္ကနားပြဲပါလား။ ေၾသာ္သိၿပီ ဦးၿမင့္ မိန္းမ ေဒၚေစာ တို႕က ရိုးရာသမားေတြေလ။ အခုဦးၿမင့္ အသည္းအသန္ၿဖစ္ေနတာကို ေဗဒင္ေမးလိုက္ နတ္ေမးလိုက္လုပ္ေနတာ ၾကာေပါ့။ အခုေတာ့ ဘယ္နတ္ဆရာက ခၽြန္လိုက္ၿပီလည္း မသိဘူး။ နတ္ကိုင္ၿပီ ဆိုၿပီး နတ္ကနားေပးေနတာေနမွာ။ နတ္က ဘယ္နားကိုင္လိုက္လဲ မသိပါဘူးဗ်ာ။ ေၾသာ္ ႏွလံုးလား၊ အဆုတ္လား၊ အစာအိမ္လား ေၿပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ နားၿငီးဦးမွာပဲလို႕။ ဟုတ္တယ္ေလ နတ္ကနားပြဲဆိုရင္ ေဘးအိမ္ေတြကေေတာ့ နားဒုကၡေရာက္ၿပီသာ မွတ္ေပေတာ့။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေအာက္ဆင္းၿပီးေတာ့ စပ္စပ္စုစု လုပ္ၾကည့္ပါတယ္။ နတ္ေတြကေတာ့ မ်ိဳးစံုပဲ။ အဓိကကေတာ့ ကိုႀကီးေက်ာ္လို႕ ေၿပာတာပဲ။ ထားေတာ့။ ဘာနတ္ၿဖစ္ၿဖစ္။
ဒီလိုနဲ႕ မၾကာခင္မွာပဲ နတ္ပြဲႀကီးစပါေတာ့တယ္။ ၀ုန္း၀ုန္းဒိုင္းဒိုင္းနဲ႕ ဆိုၾကကၾကနဲ႕ ပြဲေတာ့ အေတာ္ စည္သဗ်။ ေဒၚေစာ လည္းေဆးရံုေၿပးလူပမာၾကည့္လိုက္ နတ္ကေတာ္ေရွ႕ မွာ ဒူးေလးတုတ္လိုက္နဲ႕ အလုပ္ကို ရွဳပ္ေနေရာဗ်ာ။ ေခြးႏွစ္ေကာင္ကိုက္တာေတာင္ စပ္စုခ်င္တဲ့ လူေတြ နတ္ကနားပြဲဆိုေတာ့ ဘယ္ေနလိမ့္မလဲ။ ဟိုနားမတ္တပ္ ဒီနား မတ္တပ္နဲ႕ ၾကည့္ေနၾကတာ အမ်ားသား။ အဟဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း အပါအ၀င္ေပါ့ဗ်ာ။ နတ္ကနားကို တခါမွ ေသခ်ာ မၾကည့္ဖူးတာကိုး။
အဲ နတ္ပြဲစတာနဲ႕ ၿပသနာတက္တာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိမ္ အေပၚထပ္က အဘႀကီး ဦး၀ိုင္း ပါပဲ။ သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ေလွခါး အတက္အဆင္းမွာေတြ႕ေတာ့ အဘဘယ္သြားမလုိ႕လဲလို႕ ကၽြန္ေတာ္ေမးေတာ့ ဒီနားက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကြာတဲ့။ အဘကႏွလံုးေရာဂါသမားဆိုေတာ့ နတ္ဒိုးသံကို မခံႏိုင္ဘူးေမာင္ေရတဲ့။ တဒုန္းဒုန္းနဲ႕ ထုလိုက္ရင္မ်ား အဘ ႏွလံုးကို ေပေပၚတင္ၿပီး တူနဲ႕ ထုေနတဲ့ အတိုင္းပဲတဲ့။ သူေၿပာတာလဲ ဟုတ္တုတ္တုတ္ပဲဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူငယ္ေတြေတာင္ ေရရွည္ မခံႏိုင္ဘူး။
တစ္ခုေတာ့ ၀န္ခံခ်င္တယ္။ နတ္ဒိုးဆိုတာ စိတ္ကိုၾကြေစတယ္ဆိုတာ မစက မယံုဘူး။ အခုေသခ်ာၾကားမွ ဟုတ္တယ္ဗ်။ နတ္ဒိုးက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကို အနည္းနဲ႕ အမ်ားေတာ့ ၾကြေစတယ္။ အရက္ေတြဘာေတြေသာက္ထားတဲ့သူဆို ပိုဆိုးမေပါ့ဗ်ာ။ ဒါနတ္တစ္ခိုးေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႕။ ဂီတရဲ႕ တစ္ခိုး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္ေတြ စိတ္ညစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သီခ်င္းေကာင္းေကာင္းေလး နားေထာင္လိုက္ရရင္ စိတ္က နည္းနည္း လန္းသြား သလိုမ်ိဳးေပါ့။ သေဘာတရားခ်င္းကေတာ့ အတူတူပါပဲ။
အဘႀကီးဦး၀ိုင္းအတြက္ေတာ့ ဒုကၡပဲေပါ့ဗ်ာ။ နတ္ပြဲကတဲ့ ေန႕ဘက္ဆိုရင္ သူကတစ္ေနရာရာ မွာသြားေနရေတာ့တာေပါ့။ ဒါလည္း သူေနခ်င္တိုင္းေနလို႕ မရဘူး။ သူ႕ သားသမီး ေၿမးၿမစ္ေတြက လိုက္ပို႕မွ သြားႏိုင္တာ။ သူ႕ဟာသူဆိုရင္ ေလွခါး မဆင္းႏိုင္ ဘူးေလ။ သနားစရာေတာ့ အေကာင္းသားဗ်။ သူတို႕လည္း ဦးၿမင့္တို႕ မိသားစုကို ေတာ့ ကြန္ပလိန္း မတက္ရဲဘူး။ ဟုိကၾသဇာအေတာ္ရွိတာကိုး။ ၿပီးေတာ့ ေငြေလးဘာေလး လဲသူတို႕ဆီက ေခ်းထားရဟန္တူပါရဲ႕ဗ်ာ။
ဒီလိုနဲ႕ နတ္ပြဲႀကီးကေတာ့ ရက္အေတာ္ၾကာၾကာ က်င္းပၿဖစ္ပါသတဲ့။
အဲ နတ္ပြဲလည္းၿပီးေရာ ႏွလံုးေရာဂါသမား ဦး၀ိုင္း နတ္ဒိုးသံ နဲ႕အတူ ကိစၥေခ်ာပါ ေလေရာ။ ၿဖစ္ပံုက တစ္ညေန အိမ္ေပၚမွာ ထိုင္ေနတုန္း နတ္ဆိုင္းသံက တဒုန္းဒုန္းထု အရွိန္အၿမင့္ဆံုးေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဦး၀ုိင္းလည္း အရွိန္အၿမင့္ဆံုး အေမာ ေဖာက္ေတာ့တာပဲ။ ေနာက္ဆံုးကိုႀကီးေက်ာ္ကေနတဲ့ နတ္ကေတာ္ႀကီး မူးလဲသြားေတာ့ အဘဦး၀ိုင္းလည္း ကိစၥေခ်ာေရာတဲ့။
ဦး၀ိုင္းတို႕မိသားစုကလည္း နတ္ဆိုင္းေၾကာင့္လို႕ေတာ့လည္း တဲ့တိုးႀကီး မေၿပာရွာၾကပါဘူး။ ဟုတ္ခ်င္မွလည္း ဟုတ္မွာကို။ တိုက္ဆိုင္တာလည္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မွာေပါ့။
သူကလည္း နဂိုကတည္းက ႏွလံုးေရာဂါအခံရွိရွာသကိုး။ အသက္ကလည္း ႀကီးၿပီေလဗ်ာ။ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ဦး၀ိုင္းအသုဘကို ေဒၚေစာတို႕ကလည္း ေတာ္ေတာ္ကူရွာပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းကိစၥေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီမွာ မရွိေတာ့တာနဲ႕ ေသခ်ာမသိလိုက္ ေတာ့ဘူးေလ။
ကိုႀကီးေက်ာ္က လူပမာ ဦးၿမင့္ႀကီးကို မလား မ မလားေတာ့ မသိဘူးဗ်။ မဆီမဆိုင္ အဘ
ကၽြန္ေတာ္ရုတ္တရက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕အိမ္က ဦးၿမင့္ ဆံုးသြားၿပီဟု ထင္မိေလသည္။ ဦးၿမင့္ အသည္းအသန္ၿဖစ္၍ ေဆးရံုတင္ထားရသည္မွာ တပတ္ခန္႕ ရွိၿပီဟု ထင္သည္။ အင္း မိတ္ေဆြ ဇာတ္ရည္ လည္ေအာင္ အစအဆံုး ေၿပာၿပမွ ၿဖစ္မွာပါ။
အဲဒီအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္ေနတာက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အခ်က္အခ်ာၿမိဳ႕နယ္တစ္ခုက တိုက္ခန္းတစ္ခန္းမွာေပါ့။ ဦးၿမင့္ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္မွာ ၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖံုး သူေဌးေပါ့။ အဲဒီဘက္မွာေတာ့ အေတာ္ၾသဇာရွိတဲ့ သူေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႕ေနတာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ တိုက္ခန္းနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ လံုးခ်င္းတိုက္ ကေလးနဲ႕။ မိတ္ေဆြလည္း သိမွာပါ။ ရန္ကုန္က တစ္ခ်ိဳ႕ လံုးခ်င္းတိုက္ေတြက ၿခံ၀န္း မရွိၾကဘူးေလ။ ဦးၿမင့္တို႕တိုက္လဲ အဲလိုပဲဗ်။ အခုရက္ပိုင္းကမွပဲ ဦးၿမင့္ အသဲအသန္ၿဖစ္လို႕ ဆိုၿပီး ေဆးရံုမွာ တင္ထားရေလရဲ႕ေလ။
ကဲ မ႑ပ္ အေၾကာင္းဆက္ရေအာင္ဗ်ာ။ ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ လားလား နတ္ကနားပြဲပါလား။ ေၾသာ္သိၿပီ ဦးၿမင့္ မိန္းမ ေဒၚေစာ တို႕က ရိုးရာသမားေတြေလ။ အခုဦးၿမင့္ အသည္းအသန္ၿဖစ္ေနတာကို ေဗဒင္ေမးလိုက္ နတ္ေမးလိုက္လုပ္ေနတာ ၾကာေပါ့။ အခုေတာ့ ဘယ္နတ္ဆရာက ခၽြန္လိုက္ၿပီလည္း မသိဘူး။ နတ္ကိုင္ၿပီ ဆိုၿပီး နတ္ကနားေပးေနတာေနမွာ။ နတ္က ဘယ္နားကိုင္လိုက္လဲ မသိပါဘူးဗ်ာ။ ေၾသာ္ ႏွလံုးလား၊ အဆုတ္လား၊ အစာအိမ္လား ေၿပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ နားၿငီးဦးမွာပဲလို႕။ ဟုတ္တယ္ေလ နတ္ကနားပြဲဆိုရင္ ေဘးအိမ္ေတြကေေတာ့ နားဒုကၡေရာက္ၿပီသာ မွတ္ေပေတာ့။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေအာက္ဆင္းၿပီးေတာ့ စပ္စပ္စုစု လုပ္ၾကည့္ပါတယ္။ နတ္ေတြကေတာ့ မ်ိဳးစံုပဲ။ အဓိကကေတာ့ ကိုႀကီးေက်ာ္လို႕ ေၿပာတာပဲ။ ထားေတာ့။ ဘာနတ္ၿဖစ္ၿဖစ္။
ဒီလိုနဲ႕ မၾကာခင္မွာပဲ နတ္ပြဲႀကီးစပါေတာ့တယ္။ ၀ုန္း၀ုန္းဒိုင္းဒိုင္းနဲ႕ ဆိုၾကကၾကနဲ႕ ပြဲေတာ့ အေတာ္ စည္သဗ်။ ေဒၚေစာ လည္းေဆးရံုေၿပးလူပမာၾကည့္လိုက္ နတ္ကေတာ္ေရွ႕ မွာ ဒူးေလးတုတ္လိုက္နဲ႕ အလုပ္ကို ရွဳပ္ေနေရာဗ်ာ။ ေခြးႏွစ္ေကာင္ကိုက္တာေတာင္ စပ္စုခ်င္တဲ့ လူေတြ နတ္ကနားပြဲဆိုေတာ့ ဘယ္ေနလိမ့္မလဲ။ ဟိုနားမတ္တပ္ ဒီနား မတ္တပ္နဲ႕ ၾကည့္ေနၾကတာ အမ်ားသား။ အဟဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း အပါအ၀င္ေပါ့ဗ်ာ။ နတ္ကနားကို တခါမွ ေသခ်ာ မၾကည့္ဖူးတာကိုး။
အဲ နတ္ပြဲစတာနဲ႕ ၿပသနာတက္တာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိမ္ အေပၚထပ္က အဘႀကီး ဦး၀ိုင္း ပါပဲ။ သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ေလွခါး အတက္အဆင္းမွာေတြ႕ေတာ့ အဘဘယ္သြားမလုိ႕လဲလို႕ ကၽြန္ေတာ္ေမးေတာ့ ဒီနားက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကြာတဲ့။ အဘကႏွလံုးေရာဂါသမားဆိုေတာ့ နတ္ဒိုးသံကို မခံႏိုင္ဘူးေမာင္ေရတဲ့။ တဒုန္းဒုန္းနဲ႕ ထုလိုက္ရင္မ်ား အဘ ႏွလံုးကို ေပေပၚတင္ၿပီး တူနဲ႕ ထုေနတဲ့ အတိုင္းပဲတဲ့။ သူေၿပာတာလဲ ဟုတ္တုတ္တုတ္ပဲဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူငယ္ေတြေတာင္ ေရရွည္ မခံႏိုင္ဘူး။
တစ္ခုေတာ့ ၀န္ခံခ်င္တယ္။ နတ္ဒိုးဆိုတာ စိတ္ကိုၾကြေစတယ္ဆိုတာ မစက မယံုဘူး။ အခုေသခ်ာၾကားမွ ဟုတ္တယ္ဗ်။ နတ္ဒိုးက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကို အနည္းနဲ႕ အမ်ားေတာ့ ၾကြေစတယ္။ အရက္ေတြဘာေတြေသာက္ထားတဲ့သူဆို ပိုဆိုးမေပါ့ဗ်ာ။ ဒါနတ္တစ္ခိုးေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႕။ ဂီတရဲ႕ တစ္ခိုး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္ေတြ စိတ္ညစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သီခ်င္းေကာင္းေကာင္းေလး နားေထာင္လိုက္ရရင္ စိတ္က နည္းနည္း လန္းသြား သလိုမ်ိဳးေပါ့။ သေဘာတရားခ်င္းကေတာ့ အတူတူပါပဲ။
အဘႀကီးဦး၀ိုင္းအတြက္ေတာ့ ဒုကၡပဲေပါ့ဗ်ာ။ နတ္ပြဲကတဲ့ ေန႕ဘက္ဆိုရင္ သူကတစ္ေနရာရာ မွာသြားေနရေတာ့တာေပါ့။ ဒါလည္း သူေနခ်င္တိုင္းေနလို႕ မရဘူး။ သူ႕ သားသမီး ေၿမးၿမစ္ေတြက လိုက္ပို႕မွ သြားႏိုင္တာ။ သူ႕ဟာသူဆိုရင္ ေလွခါး မဆင္းႏိုင္ ဘူးေလ။ သနားစရာေတာ့ အေကာင္းသားဗ်။ သူတို႕လည္း ဦးၿမင့္တို႕ မိသားစုကို ေတာ့ ကြန္ပလိန္း မတက္ရဲဘူး။ ဟုိကၾသဇာအေတာ္ရွိတာကိုး။ ၿပီးေတာ့ ေငြေလးဘာေလး လဲသူတို႕ဆီက ေခ်းထားရဟန္တူပါရဲ႕ဗ်ာ။
ဒီလိုနဲ႕ နတ္ပြဲႀကီးကေတာ့ ရက္အေတာ္ၾကာၾကာ က်င္းပၿဖစ္ပါသတဲ့။
အဲ နတ္ပြဲလည္းၿပီးေရာ ႏွလံုးေရာဂါသမား ဦး၀ိုင္း နတ္ဒိုးသံ နဲ႕အတူ ကိစၥေခ်ာပါ ေလေရာ။ ၿဖစ္ပံုက တစ္ညေန အိမ္ေပၚမွာ ထိုင္ေနတုန္း နတ္ဆိုင္းသံက တဒုန္းဒုန္းထု အရွိန္အၿမင့္ဆံုးေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဦး၀ုိင္းလည္း အရွိန္အၿမင့္ဆံုး အေမာ ေဖာက္ေတာ့တာပဲ။ ေနာက္ဆံုးကိုႀကီးေက်ာ္ကေနတဲ့ နတ္ကေတာ္ႀကီး မူးလဲသြားေတာ့ အဘဦး၀ိုင္းလည္း ကိစၥေခ်ာေရာတဲ့။
ဦး၀ိုင္းတို႕မိသားစုကလည္း နတ္ဆိုင္းေၾကာင့္လို႕ေတာ့လည္း တဲ့တိုးႀကီး မေၿပာရွာၾကပါဘူး။ ဟုတ္ခ်င္မွလည္း ဟုတ္မွာကို။ တိုက္ဆိုင္တာလည္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မွာေပါ့။
သူကလည္း နဂိုကတည္းက ႏွလံုးေရာဂါအခံရွိရွာသကိုး။ အသက္ကလည္း ႀကီးၿပီေလဗ်ာ။ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ဦး၀ိုင္းအသုဘကို ေဒၚေစာတို႕ကလည္း ေတာ္ေတာ္ကူရွာပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းကိစၥေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီမွာ မရွိေတာ့တာနဲ႕ ေသခ်ာမသိလိုက္ ေတာ့ဘူးေလ။
ကိုႀကီးေက်ာ္က လူပမာ ဦးၿမင့္ႀကီးကို မလား မ မလားေတာ့ မသိဘူးဗ်။ မဆီမဆိုင္ အဘ
ဦး၀ိုင္းႀကီး ကိုေတာ့ မသြားေလရဲ႕ဗ်ာ။ ကိုႀကီးေက်ာ္က လည္းခက္ပါတယ္ဗ်ာ။ လူတစ္ေယာက္ အသက္ရွင္ေအာင္လို႕ ေခၚပသပါတယ္ဆိုမွ အဲဒီတစ္ေယာက္က ရွင္မရွင္ မသိရေသးဘူး။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေခ်ာၿပီ။
အဲ ကိုႀကီးေက်ာ္မ သြားတယ္လို႕ ပံုေသကားခ်ပ္ ေၿပာလို႕ေတာ့ မရဘူးေပါ့ဗ်ာ။
ဒါေပမယ့္ အရပ္ထဲကေတာ့ ဒီလိုပဲ ေၿပာၾကေလရဲ႕။
ေဖဖ၀ါရီ ၂၀၁၀
မိုးတိမ္ညိဳ
အဲ ကိုႀကီးေက်ာ္မ သြားတယ္လို႕ ပံုေသကားခ်ပ္ ေၿပာလို႕ေတာ့ မရဘူးေပါ့ဗ်ာ။
ဒါေပမယ့္ အရပ္ထဲကေတာ့ ဒီလိုပဲ ေၿပာၾကေလရဲ႕။
ေဖဖ၀ါရီ ၂၀၁၀
မိုးတိမ္ညိဳ
0 comments:
Post a Comment