အမိႈက္ပစ္ၿခင္း အႏုပညာ
အမိႈက္ပစ္ၿခင္း အႏုပညာ
ဒီေန႕ မနက္ အိပ္ယာကႏိုးခါက လမ္းထဲမွာ ပ်ိဳပ်ိဳအိုအို လူႀကီးလူငယ္
အားလံုး၀မ္းသာအားရ ေအာ္ဟစ္သံေတြနဲ႕ တစ္ေနရာကို စုၿပံဳသြားၾကတာကိုေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ မင္းသား
ကိုေနတိုးလာလို႕ လား မင္းသမီး တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားလာလို႕လား။ တၿခား ဆယ္လီဘရစ္တစ္ဦးဦးမ်ားလာသလားလို႕
ေတာ့ မထင္လိုက္ပါနဲ႕မိတ္ေဆြ။ တစ္သက္နဲ႕ တစ္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္တို႕လမ္းထဲကို တစ္ခါမွ မလာဖူးတဲ့
စည္ပင္သာယာက သံုးဘီး အမိႈက္လားေလးလာလို႕ ပါခင္ဗ်။ သံုးဘီးအမိႈက္လားေလး ေမာင္းတဲ့ ဆရာကလည္း
ဟန္ပါပါ စီးကရက္ကိုခဲၿပီးဆင္းလာပါတယ္။ လမ္းထဲက အိမ္ရွင္မေတြ အိမ္ရွင္ ထီးေတြ အိမ္အကူ
ေကာင္မေလးေတြ ကိုယ့္အိမ္မွာရွိတဲ့ အမိႈက္ေတာင္း၊ အမိႈက္အိပ္၊ အမိႈက္ၿခင္းကိုယ္စီနဲ႕
၀မ္းသာအားရ အမိႈက္ေတြပစ္ၾကတာေပါ့။ အမိႈက္ကား (သံုးဘီးအမိႈက္ဆိုင္ကယ္ဆိုေပမယ့္ အမိႈက္ကားလို႕ပဲ
သံုးပါရေစ) ဆရာလည္း ေတာ္ရွာပါတယ္။ မႏိုင္တဲ့ ေတာင္းေတြနဲ႕ ဆိုရင္ ကူသယ္ေပး အမိႈက္ကားထဲမွာ
ေနရာပိုက်ယ္ေအာင္ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ ထိုးၿပီးေနရာရေအာင္လုပ္ေပးရွာပါတယ္။ အမိႈက္ကားေလးက
ေသးေသးေလးဆိုေတာ့ တစ္လမ္းလံုးမေၿပာနဲ႕ အိမ္ေလးငါးဆယ္အိမ္က အမိႈက္နဲ႕တင္ ၿပည့္သြားရွာပါေလေရာေပါ့။
အိမ္ရွင္ထီးတစ္ခ်ိဳ႕က အမိႈက္ကားဆရာနဲ႕ စကားစၿမည္ေၿပာေတာ့
အခုဒီလမ္းေတြကို အမိႈက္ကား ႏွစ္ရက္ၿခားသံုးရက္ၿခားဆိုသလို အဆင္ေၿပသလိုလာရမယ္လို႕ စည္ပင္ဌာနက
စီမံထားေၾကာင္းသိရပါတယ္။ အရင္ကေတာ့ ဒီလိုလမ္းသြယ္ေတြမွာ စည္ပင္ အမိႈက္သိမ္းစနစ္လံုး၀
မသက္ေရာက္ေလေတာ့ တစ္ခါပစ္ သံုးေလးငါးေၿခာက္ရာ(အမိႈက္မ်ားရင္တစ္ေထာင္ႏွစ္ေထာင္ခန္႕အထိ)
ေပးရတဲ့ ပုဂၢလိက အမိႈက္တြန္းလွည္းေတြကို အားကိုးရပါတယ္။ အခုစည္ပင္က အမိႈက္ကားကေတာ့
ပိုက္ဆံေပးစရာမလိုဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ၀န္နဲ႕အားနဲ႕ မမွ်ေတာ့ တစ္လမ္းလံုးပစ္ဖို႕ေတာ့
မလြယ္ဘူးေပါ့။
အဲဒီေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ရွင္ထီးေတြက လမ္းထဲကအိမ္ေတြနဲ႕ တိုင္ပင္ၿပီး
အမိႈက္ကားဆရာကို ငါးရာမ်ိဳးတစ္ေထာင္မ်ိဳး တစ္လွည့္စီ လက္ဖက္ရည္ဖိုးေပးဖို႕ သေဘာတူညီခ်က္ရရွိၾကပါေရာ။
ဒါက အိမ္ေထာင္စုေတြအတြက္လည္းကိုက္တယ္ေလ။ အရင္ကဆိုတစ္ခါပစ္ရင္ ငါးရာေလာက္ကုန္မွ အခုေတာ့
ဆယ္ခါေလာက္ပစ္မွ ငါးရာေလာက္ပဲကုန္မွာဆိုေတာ့ အားလံုးသေဘာတူၾကတာေပါ့။ အမိႈက္ကားက တကယ္ေတာ့
ပိုက္ဆံေပးစရာမလိုဘူးဆိုေပမယ့္ အဲလို လက္ဖက္ရည္ဖိုးေပးေတာ့ ကိုယ့္လမ္းထဲကို ပိုၿပီး
မွန္မွန္လာပါေစဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ပါ။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္အဆင္ေၿပတဲ့ သေဘာေပါ့။
ဒါေပမယ့္အဲဒီမွာ စဥ္းစားစရာတစ္ခုရွိလာတယ္ဗ်။ ပိုက္ဆံေပးစရာမလို
လခစား ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ အမိႈက္ကားဆရာကို လက္ဖက္ရည္ဖိုးေပးၿပီး မွန္မွန္လာေအာင္ေခၚတယ္ဆိုေတာ့
အဲဒီအမိႈက္ကား ဆရာကေတာ့ သေဘာက်မွာေပါ့။ အမိႈက္ကားဆရာတင္မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္သူမဆိုသူသူကိုယ္ကိုယ္ေပါ့။
ၿပီးေတာ့သူက ဒါကသူ႕ရပိုင္ခြင့္တစ္ခုကိုသတ္မွတ္သြားရင္ေကာ။ သူ႕မွာလည္း လုပ္ပိုင္ခြင့္ကရွိေနတာကိုး။
၀န္နဲ႕ အားနဲ႕ မမွ်ေတာ့ဒီလမ္းကို တစ္ပါတ္သံုးရက္လာရမယ့္အစား ငါးရက္မွ တစ္ခါလာလာလည္း
ရတာပဲေလ။ ဒီလမ္းက လူေတြကို ပိုက္ဆံေပးတယ္ဆိုေတာ့ ဒီလမ္းကို ႏွစ္ရက္တစ္ခါေလာက္လာမယ္ဆိုလည္း
ၿဖစ္တာပံေပါ့။ ဒီေတာ့ တစ္ၿခားပိုက္ဆံမေပးတဲ႕ မေပးႏိုင္တဲ့ လမ္းေတြၾကေတာ့ေရာ ေခါက္ေရ
ေလွ်ာ့သြားမလား။ သူ႕သေဘာေပါ့။ အခုကၽြန္ေတာ္ေၿပာေနတာက အမိႈက္ကားဆရာကို ၿဖစ္ေစ လမ္းထဲက
အိမ္ေထာင္စုေတြကို ၿဖစ္ေစ အၿပစ္တင္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး
ဗ်။ ေလ့လာသံုးသပ္ၾကည့္ေနတာပါ။ ပံုမွန္ပိုက္ဆံမရလဲ လာရမယ့္သူတစ္ေယာက္က ပိုက္ဆံရဖူးသြားေတာ့
ဒီလမ္းကိုလာရင္ ရမယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေတာ့ ရွိေနမွာပဲေလ။ သိၾကတဲ့အတိုင္း ေအာက္ေၿခ၀န္
ထမ္း ဆိုတာလည္း လစာသိပ္မမ်ားဘူးဆိုေတာ့ သူတို႕လည္း ေဘးေပါက္ေလးေတြေတာ့ လိုခ်င္ၾကမွာပဲ
ေလ။ တနည္းေၿပာရရင္ ဒီနည္းနဲ႕ ရတဲ့ေဘးေပါက္ဆိုတာလည္း တၿခားနည္းေတြထက္ သန္႕ရွင္းတယ္လို႕
ဆိုရမေပါ့။ ၀န္ထမ္းကို ၿပည္သူေတြကဖ်က္စီးတယ္လို႕ ေၿပာရေအာင္က်ေတာ့လည္း ၿပည္သူေတြဖက္ကလည္း
မွားတယ္လို႕ေတာ့ ဆိုမရဘူးထင္ပါ့။ ဘယ္သူမဆို စရိတ္သက္သာခ်င္ၾကတာပဲ ဆိုတာ နားလည္ေပးရမွာေပါ့။
ဒါေတာ့ ဒီႏိုင္ငံမွာတင္မဟုတ္ဘူး ေစ်းသက္သာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ (သူမ်ားကို မတရားမလုပ္ဘူးလို႕
ယူဆရင္) အၿခားႏိုင္ငံက လူေတြလည္း ဒီလိုပဲ ဆံုးၿဖတ္မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ သြယ္၀ိုက္ေသာနည္းနဲ႕
သူမ်ားကို မတရား (ေငြသံုးၿပီး) လုပ္တယ္လို႕ ကတ္သီးကတ္သတ္ ဆိုရင္ လည္းရခ်င္ရမေပါ့။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့
တၿခားပိုက္ဆံမေပးထဲ လမ္းကလူေတြထက္ အခြင့္အေရး ပိုရမွာကိုး။
ကဲ အဲလိုဆိုေတာ့ အသြားေစခိုင္းသူ စည္ပင္သာယာ၊ အမိႈက္ကားေမာင္းသူ
ကားဆရာ၊ သက္သာလိုသူ လမ္းထဲကလူမ်ား ထိုၾကံရာပါမ်ားေၾကာင့္ ကံကြက္ၾကားမိုးရြာၿပီး မည္သူက
နစ္နာမည္လည္း ၊ မည္သူသာမည္လည္း ေတြးၾကည့္ေတာ္မူၾကပါကုန္။
မတ္၊ ၂၀၁၅
မိုးတိမ္ညိဳ
