ေဘးလူ အၿမင္ႏွင့္ၾကည့္ပါ
"ဟာဒီေကာင္ ကန္တင္ေပးလိုက္တာ မဟုတ္ဘူး"
"ဆြဲေၿပးေလကြာ ဆြဲေၿပး ဟာကြာ ဘယ္ေတာင္ပံကို ဆြဲေၿပးရမွာ ငတံုးပဲ"
အထက္ပါ အားမလိုအားမရ အသံေတြက ကၽြန္ေတာ္ ေဘာလံုးပြဲ ၾကည့္ၿဖစ္တိုင္း ၾကားေနၾက အသံေတြပါ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ေဘာလံုးပြဲၾကည့္ရင္ ပရိတ္သတ္အေနနဲ႕ မိမိၿမင္သမွ် အားမလိုအားမရ ၿဖစ္တဲ့ အခါတိုင္း ထုတ္ေဖာ္ ေၿပာေလ့ရွိၾကပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ အေၿခအေနေတြမ်ာ ပရိတ္သတ္ဆိုတာ ကြင္းထဲမွာ ကစားတဲ့ သူထက္ပို ၿမင္ေကာင္းၿမင္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ သူတို႕ကို ဒါေလာက္ေတာင္ သိေနရင္လည္း မင္း၀င္ကစားကြာဆိုၿပီး ကစားခိုင္းလိုက္ရင္ေတာ့ ကိုသာဆိုး ၿဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္ဗ်ာ။
ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ အေၿခအေနေတြကို ပရိတ္သတ္ အၿမင့္နဲ႕ ၾကည့္ရင္ တစ္ကယ္ကစားေနသူေတြ မၿမင္တဲ့ ရွဳ႕ေဒါင့္ မ်ိဳးက ၿမင္တတ္တယ္ဗ်။ အဲလိုပဲ ၿပသနာတစ္ခုကို ေဘးလူအေနနဲ႕ သံုးသပ္ရင္ ဆံုးၿဖတ္ရတာ ပိုလြယ္တာေပါ့ဗ်ာ။ ခံစားခ်က္မွ မပါတာကို။ အဲဒီေတာ့ ေကာင္းရင္ေကာင္းတယ္၊ မေကာင္းရင္ မေကာင္းဘူးလို႕ လြယ္လြယ္ကူကူဆံုးၿဖတ္ႏိုင္တာေပါ့ဗ်ာ။ ခံစားခ်က္မပါရင္ ဘက္မလိုက္ပဲ ဆံုးၿဖတ္ရတာပိုလြယ္တယ္ဗ်။
တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ေယာက္က သူတစ္ခုခု အဆင္မေၿပတာကို ရင္ဖြင့္ၿပရင္ မင္းဒါကေတာ့ ဒီလိုကြ၊ ဒါေလးကေတာ့ ဒီလိုေတြးလိုက္ ဟိုဟာေလးကေတာ့ ဟိုလိုေတြးလိုက္ အစရွိသၿဖင့္ ဆရာလုပ္လို႕ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ေကာင္းမွာေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က ေဘးလူ အၿမင္နဲ႕ ေၿပာတာကိုး။ ခံစားခ်က္မပါေတာ့ မွ်မွ်တတ သံုးသပ္ႏိုင္တာေပါ့ဗ်ာ။
အဲသူေၿပာတဲ့ အေၿခအေနမ်ိဳးကိုယ္တိုင္ႀကံဳလာတဲ့ အခါေတာ့ အဲေလာက္မလြယ္မွန္းသိလာတယ္။ ကိုယ္ပရိတ္သတ္ တုန္းကလို မွ်မွ်တတ မေတြးႏိုင္ဘူးေလ။ ခံစားခ်က္ပါတာကိုး။ အဲဒါေၾကာင့္ တရားသူႀကီး ေတြဘာေတြဆိုတာလည္း တစ္စိမ္းကိုသာမွ်မွ်တတ စီရင္ခ်က္ခ်ႏိုင္မွာ။ ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း ဆိုရင္ေတာ့ ရာႏုန္းၿပည့္ မွန္ကန္ဖို႕ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ခဲယဥ္းပါလိမ့္မယ္။
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တကယ့္ေတာ့ အမွန္အမွား၊ အေကာင္းအဆိုးဆိုတာကို အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ ခြဲၿခားႏိုင္တယ္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ အတၱဆိုတာပါလာေတာ့ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ေတြ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြက ရာႏုန္းၿပည့္ မမွန္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ လာဘ္္စားတာ မေကာင္းဘူးဆိုတာ သိတဲ့ ၀န္ထမ္း တစ္ေယာက္ကလည္း အိမ္ကကေလး ထမင္းဆာလို႕ငိုေနရင္ေတာ့ သူလာဘ္စားၿဖစ္သြားမွာပဲ။ ကိုယ္တိုင္ေတာ့သိတယ္။ လိုက္နာဖို႕ ခဲယဥ္းတယ္ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ ပညာရွင္ေတြ ေဆြးေႏြးတာ ၾကားဖူးတယ္။ လူနဲ႕ စနစ္ဘယ္ဟာကို ၿပင္ရင္ရမလဲ။ ဘယ္ဟာက ပိုအေရးႀကီးသလဲတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္အၿမင္ကေတာ့ ႏွစ္ခုလံုး ၿပိဳင္တူလုပ္ရမွပဲလို႕ထယ္တယ္ဗ်။
ဥပမာ အေနနဲ႕ ေၿပာရရင္ စင္ကာပူလိုႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာ ေဆးရံုက သူနာၿပဳဆရာမ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သေဘာေကာင္းၾကတယ္။ ေဖာ္ေရြတယ္ ကူညီတယ္။ သူတို႕ဆီကလူေတြမ်ား ေကာင္းလိုက္တာ လုိ႕ ေၿပာၾကလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ေဆးရံုသြားရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အေပါက္ဆိုးတဲ့ သူနာၿပဳ ဆရာမေတြရဲ႕ အေဟာက္ခံရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါဘာလို႕လည္း။ တစ္ခုစဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ။ စင္ကာပူက သူနာၿပဳဆရာမ ေတြကို ၿမန္မာႏိုင္ငံက သူနာၿပဳဆရာမေတြနဲ႕ ဘ၀ၿခင္းလဲၿပီး ေနခိုင္းၾကည့္။ အရမ္းသေဘာေကာင္းႏုိင္ဦးမလား။ ေဖာ္ေရြႏိုင္ဦးမလား။ ကူညီႏိုင္ဦးမလား။ ကၽြန္ေတာ္သံသယ ၿဖစ္မိတယ္ဗ်။ အဲလိုပဲ။ ၿမန္မာႏိုင္ငံက သူနာၿပဳဆရာမေတြကိုလည္း စင္ကာပူကလို အေၿခအေနမ်ိဳးေပးၾကည့္။ သေဘာေကာင္းေဖာ္ေရြကူညီတတ္တဲ့ သူနာၿပဳေတြၿဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႕ ထင္တယ္ဗ်ာ။ ဒါကၽြန္ေတာ္က ေဘးလူ အၿမင္နဲ႕ ၾကည့္ၾကည့္တာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီေနရာေရာက္ရင္ အဲလိုပဲေနမွာ။ ခံစားမႈ႕ပါတာကိုးဗ်။
အဲလို ပတ္၀န္က်င္အေၿခအေနေတြ၊ ခံစားမႈ႕ေတြကို ေက်ာ္ၿပီး မွန္မွန္ကန္ကန္ဆံုး ၿဖတ္ႏိုင္ဖို႕ဆိုတာ ကိုယ့္စိတ္က အဆင့္အတန္းတစ္ခုမွာ ရွိေနဖို႕လိုတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို ေတာ္ရံုတန္ရံုသာမာန္လူေတြအေနနဲ႕ သိပ္မလြယ္ေသးဘူးဗ်။ ခက္ေနတာတဲ့ ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေကာင္းမွန္းသိရဲ႕နဲ႕ လိုက္မလုပ္ႏိုင္ေသးဘူးဗ်။
ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ခ်ဳိ႕လည္း ေတြ႕ဖူးပါရဲ႕။ အစိုးရကို မုန္းေနေတာ့ အစိုးရလုပ္သမွ် ဘာမဆိုဆန္႕က်င္ေနတဲ့ သူတစ္ခ်ိဳ႕ ရွိတယ္ဗ်။ ေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုးဆန္႕က်င္တယ္။ အစကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေတြးမိဘူး။ ဒီလူေတြ ဘာလို႕မ်ားအဲလိုၿဖစ္ေနသလဲလို႕။ ဒါေူပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွ ေတြးၾကည့္မိတယ္။ ေၾသာ္သူတို႕လည္း ဒုကၡေတြအမ်ားႀကီးခံခဲ့ရ၊ ဆံုးရွံဳးမႈ႕ေတြ အမ်ားႀကီး ႀကံဳခဲ့ရ၊ နာက်င္ခဲ့ရ နာက်ဥ္းခဲ့ရတာေတြ မ်ားလို႕ေနမွာပဲလို႕။ ကိုယ္က အဲလိုမွ မခံစားခဲ့ရတာကိုး။ ကိုယ္ကေဘးလူဆိုေတာ့ ေဘးကၾကည့္တဲ့ အၿမင္နဲ႕ပဲေတြးတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ ခက္တာတစ္ခုက ႏိုင္ငံေလးလုပ္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္အၿမင္ကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ပုဂလိကခံစားခ်က္ကို အနည္းနဲ႕ အမ်ားေတာ့ ေဘးခ်ိတ္ထားႏိုင္ရမယ္လို႕ေတာ့ ယူဆတယ္ဗ်။ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ ႏိုင္ငံတစ္ခု လံုးအတြက္ လုပ္ေနတာဆိုေတာ့ သာမာန္လူထက္ အနည္းနဲ႕ အမ်ားေတာ့ သာေနရမယ္ေလ။
အဲဒီကိစၥေတြက ေၿပာရရင္ နည္းနည္းေတာ့ ခက္တယ္ဗ်။ ဘယ္လိုခက္တာလဲဆိုေတာ့ သူမ်ားခံစားသလို လိုက္ခံစားဖို႕ မလြယ္လို႕ပဲ။ ဥပမာဗ်ာ လူတစ္ေယာက္ ဓါးနဲ႕ ခုတ္ရင္ ေတာ္ေတာ္နာမွာပဲ ဆိုတာ လူတိုင္းကိုယ္ခ်င္းစာႏိုင္တယ္။ လွံနဲ႕ ထိုးရင္နာမွာပဲ ဆိုတာ လူတိုင္း ကိုယ္ခ်င္း စာႏိုင္တယ္။ ခက္တာက အေသးအဖြဲကိစၥေလးေတြမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာဖို႕ ခက္တာဗ်။ အဲဒီ အေသးအဖြဲေလးေတြက သိဖို႕၊ သတိထားမိဖို႕၊ ကိုယ္ခ်င္းစာဖို႕ ေတာ္ေတာ္ ခဲယဥ္းတယ္။
ကဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟိုေၾကာ္ၿငာထဲကလိုပဲ။ "ဟိုလိုလုပ္ပါလား၊ ဒီလိုလုပ္ပါလား၊ ငါလည္း မလုပ္တတ္ဘူး" ဆိုတာလိုၿဖစ္ေနၿပီ။ သူမ်ားေၿပာရတယ္လြယ္ေပမယ့္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လိုက္နာဖို႕ေတာ့ ခက္ေနေသးတယ္ဗ်ိဳ႕။
8 May 2011
မိုးတိမ္ညိဳ
"ဆြဲေၿပးေလကြာ ဆြဲေၿပး ဟာကြာ ဘယ္ေတာင္ပံကို ဆြဲေၿပးရမွာ ငတံုးပဲ"
အထက္ပါ အားမလိုအားမရ အသံေတြက ကၽြန္ေတာ္ ေဘာလံုးပြဲ ၾကည့္ၿဖစ္တိုင္း ၾကားေနၾက အသံေတြပါ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ေဘာလံုးပြဲၾကည့္ရင္ ပရိတ္သတ္အေနနဲ႕ မိမိၿမင္သမွ် အားမလိုအားမရ ၿဖစ္တဲ့ အခါတိုင္း ထုတ္ေဖာ္ ေၿပာေလ့ရွိၾကပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ အေၿခအေနေတြမ်ာ ပရိတ္သတ္ဆိုတာ ကြင္းထဲမွာ ကစားတဲ့ သူထက္ပို ၿမင္ေကာင္းၿမင္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ သူတို႕ကို ဒါေလာက္ေတာင္ သိေနရင္လည္း မင္း၀င္ကစားကြာဆိုၿပီး ကစားခိုင္းလိုက္ရင္ေတာ့ ကိုသာဆိုး ၿဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္ဗ်ာ။
ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ အေၿခအေနေတြကို ပရိတ္သတ္ အၿမင့္နဲ႕ ၾကည့္ရင္ တစ္ကယ္ကစားေနသူေတြ မၿမင္တဲ့ ရွဳ႕ေဒါင့္ မ်ိဳးက ၿမင္တတ္တယ္ဗ်။ အဲလိုပဲ ၿပသနာတစ္ခုကို ေဘးလူအေနနဲ႕ သံုးသပ္ရင္ ဆံုးၿဖတ္ရတာ ပိုလြယ္တာေပါ့ဗ်ာ။ ခံစားခ်က္မွ မပါတာကို။ အဲဒီေတာ့ ေကာင္းရင္ေကာင္းတယ္၊ မေကာင္းရင္ မေကာင္းဘူးလို႕ လြယ္လြယ္ကူကူဆံုးၿဖတ္ႏိုင္တာေပါ့ဗ်ာ။ ခံစားခ်က္မပါရင္ ဘက္မလိုက္ပဲ ဆံုးၿဖတ္ရတာပိုလြယ္တယ္ဗ်။
တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ေယာက္က သူတစ္ခုခု အဆင္မေၿပတာကို ရင္ဖြင့္ၿပရင္ မင္းဒါကေတာ့ ဒီလိုကြ၊ ဒါေလးကေတာ့ ဒီလိုေတြးလိုက္ ဟိုဟာေလးကေတာ့ ဟိုလိုေတြးလိုက္ အစရွိသၿဖင့္ ဆရာလုပ္လို႕ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ေကာင္းမွာေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က ေဘးလူ အၿမင္နဲ႕ ေၿပာတာကိုး။ ခံစားခ်က္မပါေတာ့ မွ်မွ်တတ သံုးသပ္ႏိုင္တာေပါ့ဗ်ာ။
အဲသူေၿပာတဲ့ အေၿခအေနမ်ိဳးကိုယ္တိုင္ႀကံဳလာတဲ့ အခါေတာ့ အဲေလာက္မလြယ္မွန္းသိလာတယ္။ ကိုယ္ပရိတ္သတ္ တုန္းကလို မွ်မွ်တတ မေတြးႏိုင္ဘူးေလ။ ခံစားခ်က္ပါတာကိုး။ အဲဒါေၾကာင့္ တရားသူႀကီး ေတြဘာေတြဆိုတာလည္း တစ္စိမ္းကိုသာမွ်မွ်တတ စီရင္ခ်က္ခ်ႏိုင္မွာ။ ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း ဆိုရင္ေတာ့ ရာႏုန္းၿပည့္ မွန္ကန္ဖို႕ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ခဲယဥ္းပါလိမ့္မယ္။
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တကယ့္ေတာ့ အမွန္အမွား၊ အေကာင္းအဆိုးဆိုတာကို အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ ခြဲၿခားႏိုင္တယ္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ အတၱဆိုတာပါလာေတာ့ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ေတြ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြက ရာႏုန္းၿပည့္ မမွန္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ လာဘ္္စားတာ မေကာင္းဘူးဆိုတာ သိတဲ့ ၀န္ထမ္း တစ္ေယာက္ကလည္း အိမ္ကကေလး ထမင္းဆာလို႕ငိုေနရင္ေတာ့ သူလာဘ္စားၿဖစ္သြားမွာပဲ။ ကိုယ္တိုင္ေတာ့သိတယ္။ လိုက္နာဖို႕ ခဲယဥ္းတယ္ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ ပညာရွင္ေတြ ေဆြးေႏြးတာ ၾကားဖူးတယ္။ လူနဲ႕ စနစ္ဘယ္ဟာကို ၿပင္ရင္ရမလဲ။ ဘယ္ဟာက ပိုအေရးႀကီးသလဲတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္အၿမင္ကေတာ့ ႏွစ္ခုလံုး ၿပိဳင္တူလုပ္ရမွပဲလို႕ထယ္တယ္ဗ်။
ဥပမာ အေနနဲ႕ ေၿပာရရင္ စင္ကာပူလိုႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာ ေဆးရံုက သူနာၿပဳဆရာမ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သေဘာေကာင္းၾကတယ္။ ေဖာ္ေရြတယ္ ကူညီတယ္။ သူတို႕ဆီကလူေတြမ်ား ေကာင္းလိုက္တာ လုိ႕ ေၿပာၾကလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ေဆးရံုသြားရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အေပါက္ဆိုးတဲ့ သူနာၿပဳ ဆရာမေတြရဲ႕ အေဟာက္ခံရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါဘာလို႕လည္း။ တစ္ခုစဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ။ စင္ကာပူက သူနာၿပဳဆရာမ ေတြကို ၿမန္မာႏိုင္ငံက သူနာၿပဳဆရာမေတြနဲ႕ ဘ၀ၿခင္းလဲၿပီး ေနခိုင္းၾကည့္။ အရမ္းသေဘာေကာင္းႏုိင္ဦးမလား။ ေဖာ္ေရြႏိုင္ဦးမလား။ ကူညီႏိုင္ဦးမလား။ ကၽြန္ေတာ္သံသယ ၿဖစ္မိတယ္ဗ်။ အဲလိုပဲ။ ၿမန္မာႏိုင္ငံက သူနာၿပဳဆရာမေတြကိုလည္း စင္ကာပူကလို အေၿခအေနမ်ိဳးေပးၾကည့္။ သေဘာေကာင္းေဖာ္ေရြကူညီတတ္တဲ့ သူနာၿပဳေတြၿဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႕ ထင္တယ္ဗ်ာ။ ဒါကၽြန္ေတာ္က ေဘးလူ အၿမင္နဲ႕ ၾကည့္ၾကည့္တာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီေနရာေရာက္ရင္ အဲလိုပဲေနမွာ။ ခံစားမႈ႕ပါတာကိုးဗ်။
အဲလို ပတ္၀န္က်င္အေၿခအေနေတြ၊ ခံစားမႈ႕ေတြကို ေက်ာ္ၿပီး မွန္မွန္ကန္ကန္ဆံုး ၿဖတ္ႏိုင္ဖို႕ဆိုတာ ကိုယ့္စိတ္က အဆင့္အတန္းတစ္ခုမွာ ရွိေနဖို႕လိုတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို ေတာ္ရံုတန္ရံုသာမာန္လူေတြအေနနဲ႕ သိပ္မလြယ္ေသးဘူးဗ်။ ခက္ေနတာတဲ့ ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေကာင္းမွန္းသိရဲ႕နဲ႕ လိုက္မလုပ္ႏိုင္ေသးဘူးဗ်။
ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ခ်ဳိ႕လည္း ေတြ႕ဖူးပါရဲ႕။ အစိုးရကို မုန္းေနေတာ့ အစိုးရလုပ္သမွ် ဘာမဆိုဆန္႕က်င္ေနတဲ့ သူတစ္ခ်ိဳ႕ ရွိတယ္ဗ်။ ေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုးဆန္႕က်င္တယ္။ အစကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေတြးမိဘူး။ ဒီလူေတြ ဘာလို႕မ်ားအဲလိုၿဖစ္ေနသလဲလို႕။ ဒါေူပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွ ေတြးၾကည့္မိတယ္။ ေၾသာ္သူတို႕လည္း ဒုကၡေတြအမ်ားႀကီးခံခဲ့ရ၊ ဆံုးရွံဳးမႈ႕ေတြ အမ်ားႀကီး ႀကံဳခဲ့ရ၊ နာက်င္ခဲ့ရ နာက်ဥ္းခဲ့ရတာေတြ မ်ားလို႕ေနမွာပဲလို႕။ ကိုယ္က အဲလိုမွ မခံစားခဲ့ရတာကိုး။ ကိုယ္ကေဘးလူဆိုေတာ့ ေဘးကၾကည့္တဲ့ အၿမင္နဲ႕ပဲေတြးတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ ခက္တာတစ္ခုက ႏိုင္ငံေလးလုပ္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္အၿမင္ကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ပုဂလိကခံစားခ်က္ကို အနည္းနဲ႕ အမ်ားေတာ့ ေဘးခ်ိတ္ထားႏိုင္ရမယ္လို႕ေတာ့ ယူဆတယ္ဗ်။ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ ႏိုင္ငံတစ္ခု လံုးအတြက္ လုပ္ေနတာဆိုေတာ့ သာမာန္လူထက္ အနည္းနဲ႕ အမ်ားေတာ့ သာေနရမယ္ေလ။
အဲဒီကိစၥေတြက ေၿပာရရင္ နည္းနည္းေတာ့ ခက္တယ္ဗ်။ ဘယ္လိုခက္တာလဲဆိုေတာ့ သူမ်ားခံစားသလို လိုက္ခံစားဖို႕ မလြယ္လို႕ပဲ။ ဥပမာဗ်ာ လူတစ္ေယာက္ ဓါးနဲ႕ ခုတ္ရင္ ေတာ္ေတာ္နာမွာပဲ ဆိုတာ လူတိုင္းကိုယ္ခ်င္းစာႏိုင္တယ္။ လွံနဲ႕ ထိုးရင္နာမွာပဲ ဆိုတာ လူတိုင္း ကိုယ္ခ်င္း စာႏိုင္တယ္။ ခက္တာက အေသးအဖြဲကိစၥေလးေတြမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာဖို႕ ခက္တာဗ်။ အဲဒီ အေသးအဖြဲေလးေတြက သိဖို႕၊ သတိထားမိဖို႕၊ ကိုယ္ခ်င္းစာဖို႕ ေတာ္ေတာ္ ခဲယဥ္းတယ္။
ကဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟိုေၾကာ္ၿငာထဲကလိုပဲ။ "ဟိုလိုလုပ္ပါလား၊ ဒီလိုလုပ္ပါလား၊ ငါလည္း မလုပ္တတ္ဘူး" ဆိုတာလိုၿဖစ္ေနၿပီ။ သူမ်ားေၿပာရတယ္လြယ္ေပမယ့္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လိုက္နာဖို႕ေတာ့ ခက္ေနေသးတယ္ဗ်ိဳ႕။
8 May 2011
မိုးတိမ္ညိဳ
1 comments:
nice post.
msd
Post a Comment